အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၆)

အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၁)
အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၂)
အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၃)
အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၄)
အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၅)

တတိယႏွစ္စာေမးပြဲကို ေအးေအးေဆးေဆးေလးပဲ ေၿဖၿပီး ေအာင္ခဲ႔တယ္ေလ.. စတုတၴႏွစ္စတက္ေတာ႔ ကြၽန္မညီမေလးကလဲ တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီ.. ေမာင္ေလးကလဲ ဆယ္တန္းေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ႔ မိဘေတြပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ေလးကုန္တာကို သတိထားမိလာတယ္.. ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာေလး လုပ္ၾကည္႔မယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းက အတန္းငယ္သူေတြကို ဂိုက္လုပ္တာေလး စၿဖစ္တယ္.. မဆိုးဘူးလို႔ေၿပာရမယ္.. ကိုယ္႔ေက်ာင္းစားရိတ္ ကာမိတဲ႔အၿပင္ ေမာင္ေလးညီမေလးေတြကိုေတာင္ မုန္႔ဖိုးေပးႏိုင္ေသးတယ္ေလ.. ပင္ပန္းတာကေတာ႔ ေၿပာမေနနဲ႔.. ေနတာကေမွာ္ဘီကအေဆာင္မွာ စာသြားသင္ရတာက ရန္ကုန္မွာဆိုေတာ႔ ပိုပင္ပန္းတာေပါ႔.. ကိုယ္႔စာလဲၾကည္႔ရတယ္.. စာသင္ဖို႔လဲ စာၾကိဳဖတ္ရတယ္ဆိုေတာ႔ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ ၂ဆပိုၿပီး ပင္ပန္းတာေပါ႔.. ေက်ာင္းမွာ အတန္းအားရင္ေတာင္ ဟိုဟိုဒီုဒီမလုပ္အားေတာ႔ဘူး.. စာပဲၾကည္႔ေနၿဖစ္တယ္.. ဘီအီးတန္းတက္ခြင္႔ရဖို႔ အေရးၾကီးတဲ႔ႏွစ္လဲၿဖစ္ေနေသးတာကိုး.. ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ေတြေတာင္ နည္းသြားတယ္.. သူကိုလဲ စာလုပ္ဖို႔ တြန္းေနရေသးတယ္.. သူကစာကိုလံုး၀မလုပ္ခ်င္တာေလ..

ႏွစ္ကုန္ခါနီးက်ေတာ႔ ပေရာဂ်က္သေဘာမ်ိဳး စာတမ္းတိုေလးေတြ လုပ္ရတယ္.. ငါးေယာက္တဖြဲ႕ေပါ႔.. စာတမ္းတိုေလး ၃ခုလုပ္ရပါတယ္.. ကြၽန္မတို႔လုပ္တဲ႔စာတမ္းေတြမွတ္မိေသးတယ္.. ၿဂိဳဟ္တုဆက္သြယ္ေရးေၿမၿပင္စခန္း အေၾကာင္းရယ္.. Fibre Optic Communication အေၾကာင္းရယ္.. Auto Voltage Regulator ရယ္ေပါ႔.. စာတမ္းဖတ္ပြဲလုပ္ၾကေတာ႔ Presentation ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိဘဲ ေရးထားသမွ်ကို ဖတ္ၿပလိုက္ၾကတာပါပဲ.. Fibre Optic အေၾကာင္းဖတ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းက ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔ ဆိုးက်ိဳးေတြကို လြဲၿပီးဖတ္ၿပလိုက္လို႔ ရယ္ၾကရေသးတယ္.. Beamwidth ဆိုတာဘာလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းကို ေၿဖတဲ႔သူက Beamwidth ဆိုတာ Beam ရဲ႕ width ပါဆရာမလို႔ ေၿဖတာကတမ်ိဳး.. အတန္းထဲမွာ မတည္႔ၾကသူေတြခ်င္း ေပါက္ကရေတြေမးလို႔ ဆူၾကပြက္ၾကတာကတမ်ိဳးနဲ႔ ၿဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း ၿပီးသြားတာပါပဲ.. စာေတြကလဲပိုမ်ားလာတာကတေၾကာင္း.. အလုပ္တဖက္ၿဖစ္ေနတာတေၾကာင္းနဲ႔ အဲဒီႏွစ္က စာေမးပြဲကို စိတ္တိုင္းက် မေၿဖႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး.. ဘီအီးတန္းမွ တက္ခြင္႔ရပါ႔မလားလို႔ စိတ္ပူလိုက္ရတာလဲ မေၿပာပါနဲ႔ေတာ႔.. ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ႔မွ စိတ္ေအးရေတာ႔တယ္.. ေက်ာင္းဆက္တက္ခြင္႔ရတယ္ေလ.. အဆင္႔ကေတာ႔ ခါတိုင္းဂဏန္း၁လံုးထဲရွိရာကေန ဂဏန္း၂လံုးၿဖစ္သြားလို႔ အဆူခံလိုက္ရေသးတယ္.. ေမာင္ကေတာ႔ အဲဒီႏွစ္က စာေမးပြဲက်ပါတယ္.. ကြၽန္မသူ႔အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ႔လို႔ ပိုၿပီးေပေပေတေတေတခဲ႔ပံုပါပဲ..

ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြကေတာ႔ ပ်င္းေၿခာက္ေၿခာက္ပိုႏိုင္လာတယ္.. ေမွာ္ဘီတခြင္မွာ လည္ရပတ္ရတာကလဲ ရိုးေနၿပီကိုး.. ေက်ာင္းအုပ္ေတြကလဲ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ေၿပာင္းသြားလိုက္တာ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ပဲ.. အငယ္တန္းေတြက ကေလးေတြကိုၾကည္႔ရတာ စာကိုစိတ္မ၀င္စားၾကေတာ႔တဲ႔ပံုမ်ိဳး.. အတန္းေတြလဲ မွန္မွန္မတက္ၾကဘူး.. ေဆးလိပ္တို႔ အရက္တို႔ဆိုတာကလဲ လြယ္လြယ္နဲ႔၀ယ္လို႔ရေနေတာ႔ ပ်က္စီးလြယ္ၾကတာေပါ႔.. ေဘာလံုးပြဲေတြေလာင္းၾက ဖဲ၀ိုင္းေတြ ေၾကးၾကီးၾကီးနဲ႔ကစားၾကနဲ႔.. ကေလးေတြပ်က္စီးၾကတာၿမင္ရေတာ႔ စိတ္မေကာင္းဘူး.. အင္ဂ်င္နီယာပညာကို ၀ါသနာပါလို႔မဟုတ္ပဲ ေရာက္လာလို႔သာသင္ေနရတယ္ စိတ္ကိုမ၀င္စားဘူး ဆိုတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးေတြၿမင္ရေတာ႔ ဘယ္သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးရမွန္းမသိ စိတ္ေတြဆိုးမိေသးတယ္.. တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြကိုလဲ အၿပစ္ေၿပာလို႔မရပါဘူး.. အသက္၁၆ႏွစ္ေလာက္မွာ ၁၀တန္းေအာင္လာေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေတာင္ ဘာကို၀ါသနာပါမွန္း ဘာၿဖစ္ခ်င္မွန္း သိၾကဦးမွာမွမဟုတ္ပဲ.. ေက်ာင္းကိုေရာက္လာေတာ႔လဲ ပရိေဘာဂကအစ မၿပည္႔မစံုနဲ႔.. လက္ေတြ႔ခန္းသံုးကိရိယာေတြကလဲ ေခာတ္မမွီ ဆိုေတာ႔ ဒီပညာရပ္ေတြကို အထင္မၾကီး စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ႔တာ မဆန္းဘူးေပါ႔.. တခ်ိဳကေလးေတြလဲ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကိဳးစားၾကတာရွိပါတယ္.. လူနည္းစုေပါ႔.. ဒီလိုမ်ိဳးေတြၿဖစ္လာေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တမင္တကာလုပ္တာဆိုရင္ေတာ႔ လုပ္တဲ႔သူေတြ ေအာင္ၿမင္တယ္ေၿပာရမွာေပါ႔ေလ..

အၿဖဴနဲ႔နက္ၿပာယူနီေဖာင္းေတြ စ၀တ္ရတာက မွတ္မိသေလာက္ေတာ႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွပဲထင္တယ္.. ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်ာင္းသားနဲ႔အၿပင္လူ ခြဲၿခားရလြယ္သြားတာေတာ႔ အမွန္ပဲ.. အ၀တ္အစား ၿပိဳင္ဆိုင္၀တ္ၾကတာမ်ိဳးလဲ နည္းသြားမယ္ထင္တယ္.. ကြၽန္မကေတာ႔ ယူနီေဖာင္း၀တ္ရတာကို ၾကိဳက္ပါတယ္.. ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ အက်ႌပံုစံပါ ဆင္တူသတ္မွတ္လိုက္တယ္ၾကားတယ္.. ကြၽန္မတို႔ေတာ႔ မမွီလိုက္ပါဘူး.. ေက်ာင္းၿပီးသြားၿပီကိုး.. ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ႔ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ကိုလဲ ေမွာ္ဘီေက်ာင္းမွာပဲလုပ္ပါတယ္.. ဘာအေဆာက္အအံုမွ မယ္မယ္ရရမရွိေတာ႔ ဘယ္မွာလာၿပီး ခမ္းခမ္းနားနားရွိပါ႔မလဲ.. ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္႔ဆရာေတြ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးၿပန္ဆံုရတာမို႔ ေပ်ာ္တာကေတာ႔ ေပ်ာ္တာပါပဲ..

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ကေတာ႔ ကြၽန္မရဲ႔ ၅ႏွစ္တာအိပ္မက္ေတြရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းေပါ႔.. ရုပ္၀တၴဳေတြမၿပည္႔စံုခဲ႔ေပမယ္႔ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကေတာ႔ ကြၽန္မရဲ႕ဘ၀မွာ အေရးၾကီးတဲ႔အခန္းက ပါ၀င္ခဲ႔ပါတယ္.. ေႏြေရာက္တိုင္း ငု၀ါေတြေ၀ေနေအာင္ပြင္႔တတ္တဲ႔ ေက်ာင္း၀င္းကေလးထဲမွာ ကြၽန္မဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးတဲ႔ပညာရပ္ေတြကို သင္ယူခြင္႔ရခဲ႔တယ္.. ဘ၀အေၾကာင္း အခ်စ္အေၾကာင္း အသဲကြဲတဲ႔အေၾကာင္းေတြလဲ အပါအ၀င္ေပါ႔.. ခုေတာ႔ အရင္ေနရာေက်ာင္း၀င္းေလးက ေၿခာက္ကပ္ေနေရာ႔မယ္.. ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ၾကီး ေဆာက္ၿပီးသြားၿပီကိုး.. ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက ဆရာေတြေရာ ေမွာ္ဘီေက်ာင္းမွာ ရွိၾကေသးရဲ႕လားမသိ.. တေန႔ေန႔ေတာ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီကို ေရာက္ေအာင္သြားလည္ဦးမယ္လို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း.. ကြၽန္မ အိပ္မက္ထဲကေန ၿပန္လာခဲ႔ၿပီေလ..

(ဆက္မေရးၿဖစ္ဘဲ ၾကာေနတဲ႔ပို႔စ္ေလးကို ၿပန္အသက္သြင္းၿပီး အဆံုးသတ္ထားတာပါ.. ေက်ာင္းကိုလြမ္းလို႔..)