Happy Playing Time

စကားေၿပာေသာသီခ်င္းမ်ား

(စိုးစႏၵာထြန္း) ေမာင့္အခ်စ္ျမားစူး ရူးရၿပီေပါ့ေလ....
(ေလးျဖဴ) ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ ေဟ့ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔....

(နန္းစုရတီစိုး) က်မေနာက္ကို မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔ ေမေမဆူလိမ့္မယ္...
(မိုးမင္း) မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ မင္းသေဘာပဲ...

(အငဲ) ေဟာင္းသြားၿပီလား ....ေဟာင္းသြားၿပီလား.....
(စိုးစႏၵာထြန္း) မေႏွာင္းေသးပါဘူး...မေဟာင္းေသး ပါဘူး အခ်စ္ေရ...

(Lဆိုင္းဇီ) ဖုန္းဆက္လည္း မေျပာခ်င္ဘူးလား.....
(၀ိုင္၀ိုင္း) ေတာ္ၿပီကြာ ဒီဖုန္းစုပ္ႀကီးကို လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္းပါ.....

(ထြန္းအိျႏာဗို) ငါေလ ျမင္ႏုိင္ရင္ နင့္ကိုျပခ်င္တယ္.....
(ဗဒင္) ျမင္တယ္ အိပ္မက္ထဲလည္းျမင္တယ္၊ စိတ္ကူးထဲလည္း ျမင္တယ္...

(ဗဒင္) လမ္းၾကားမွာ အလစ္သုတ္ၿပီး ခိုးနမ္းတုန္းကေပါ့.....
(တင့္တင့္ထြန္း) နမ္းပါ နမ္းပါ..... ....

(ၿဖိဳးႀကီး) ေ၀းေ၀းသြားလို႔ မရေအာင္ အခ်စ္ရယ္ ဖက္ထားခ်င္တယ္......
(တင့္တင့္ထြန္း) ႀကိဳက္တယ္....မင္းလုပ္သမွ် ႀကိဳက္တယ္.....

(ထူးအိမ္သင္) ေမ့လိုက္ေတာ့ အခ်စ္ေလးေရ..........
(ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း) ငါေတာ့ေမ့လို႔မရႏိုင္ဘူး အခ်စ္ဆံုးေရ..........

(လြႊမ္းမိုး) စိတ္ညစ္လို႔ အရက္ကိုေသာက္တယ္........
(ေမဆြိ) စိတ္ညစ္ရင္ ဂစ္တာတီးပါလား ကိုကိုရယ္.........

(ခင္ဖုန္း) မင္းေၾကာင့္ မင္းေၾကာင့္ ပါေနာ္.......
(စည္သူလြင္) အခ်စ္ေရ ......ကိုယ့္ေၾကာင့္........


(သီရိေဆြ) နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ...ငါနဲ႔နင္နဲ႔....အုိး...အိုး......
(ေရႊျပည္တန္သိန္းေဇာ္) အိစက္ညက္ေညာတဲ့ ဖဲေမြ႔ယာေပၚ၀ယ္.........

(စႏၵရားလွထြတ္) အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညတစ္ည သံသရာ၀ယ္....
(ေမဆြိ) ၾကင္နာစြာ အိပ္ေဆးေလးမ်ား ေပးပါ...

(ပိုးအိစံ) အခ်စ္ဆိုတာ ရယူၿခင္းမွမဟုတ္ပဲမဏိစႏၵာ...
(မ်ိဳးၾကီး) ရယူၿခင္းမဟုတ္ရင္အခ်စ္ကဘာလဲ...

email မွရေသာ ဟာသမ်ားကို ၿပန္မွ်ေ၀ပါတယ္... ဘယ္သူစုစည္းထာမွန္းမသိေပမယ္႔ အဲဒီလူကို ေက်းဇူးပါ...

အဲဒီေန႔က

အဲဒီေန႔က မိုးရြာေနခဲ႔တယ္
သဲသဲမည္းမည္း
မစဲစတမ္း ပြဲၾကမ္းခဲ႔တဲ႔မိုး...

အဲဒီေန႔က...
ငါ႔နားထဲ အထပ္ထပ္ရိုက္ခတ္ေနခဲ႔တဲ႔
ပဲ႔တင္သံေတြဟာ
မိုးခ်ဳန္းသံေတြလား???
လြတ္လပ္ခြင္႔ေပးပါေတာ႔ဆိုတဲ႔
နင္႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုသံေတြလား???

အဲဒီေန႔က
ငါ႔ပါးၿပင္ေပၚ
အဆက္မၿပတ္ စီးဆင္းေနခဲ႔တာေတြဟာ
ပူေလာင္တဲ႔ ငါ႔မ်က္ရည္ေတြလား???
ေအးစက္စက္ မိုးေရေတြမ်ားလား???

အဲဒီေန႔က
ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလံုးသားအစံုဟာ
အခ်စ္လြန္လို႔ ႏြံနစ္ခဲ႔ရတာလား???
ၾကင္နာလြန္းတတ္ခဲ႔လို႔
နာက်င္ခဲ႔ရတာလား???

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔..
အဲဒီေန႔ကမိုးရြာေနခဲ႔တယ္
သဲသဲမည္းမည္း
မစဲစတမ္း ပြဲၾကမ္းခဲ႔တဲ႔မိုး......

မူပိုင္

ကၽြန္မရင္တြင္း
ခို၀င္ဖြဲ႔တည္
ရင္ခုန္ၿခင္းသည္... ေမာင္႔အတြက္...

ကၽြန္မရင္တြင္း
တမ္းတၿဖစ္တည္
ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းသည္... ေမာင္႔အတြက္...

ကၽြန္မရင္တြင္း
ခိုင္မာေဆာက္တည္
ယံုၾကည္ၿခင္းသည္... ေမာင္႔အတြက္...

ကၽြန္မရင္တြင္း
ညင္သာစီးဆင္း
ၾကင္နာၿခင္းသည္... ေမာင္႔အတြက္...

ခို၀င္လာတဲ႔ ရင္ခုန္ၿခင္း..
တမ္းတမိတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း..
ခိုင္မာသြားတဲ႔ ယံုၾကည္ၿခင္းႏွင္႔...
ညင္သာလြန္းတဲ႔ ၾကင္နာၿခင္းအားလံုးတို႔သည္..
ခ်စ္ၿခင္းေစရာ ေမာင္႔ထံသို႔သာ.....

ဒီကဗ်ာေလးကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၆ ႏွစ္ေလာက္က ေမာင္႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ ေရးေပးခဲ႔တာပါ... ကၽြန္မေရးတဲ႔ ကဗ်ာေတြကို နားမလည္ဘူးဆိုလို႔ အရိုးရွင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားထားရတာေလ... ဒီကဗ်ာကိုေတာ႔ နားလည္ပါသတဲ႔... ေတာ္ေသးတာေပါ႔ေနာ္... :)

မင္းသားေလး

ဘာသာစကားအလြဲ

ကၽြန္မေမေမက ရခိုင္စစ္စစ္ဆိုေတာ႔ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ရခိုင္စကားနဲ႔ ရင္းႏွီးေနခဲ႔တယ္... ေမေမ႔ဖက္ကအမ်ိဳးေတြအားလံုးက ရခိုင္စကားပဲေၿပာၾကတာေလ... ရခိုင္စကားက ဗမာစကားနဲ႔သိပ္မကြာဘူး... စကားလံုးအတူတူခ်င္းကို အသံထြက္ပဲကြာတာမ်ားတယ္... ဆပ္ၿပာကို သပုန္.. ေသာ႔ခေလာက္ကို လက္ခုပ္သီး.. ေရပံုးကို ဘာတီပံုး... အဲဒီလို အေခၚအေ၀ၚမတူတာေလးေတြလည္းရွိတာေပါ႔... အမ်ားအားၿဖင္႔ေတာ႔ တူပါတယ္... အေဘာင္ရွင္ (အဖြား) ေၿပာေၿပာၿပတတ္တဲ႔ ဟာသအလြဲေလးေတြကို အားလံုးအတြက္ ၿပန္မွ်ေ၀ခ်င္တာပါ...

တေန႔မွာ ရခိုင္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဗမာတစ္ေယာက္ ေတာင္ကုန္းထိပ္မွာ ဆံုၾကတယ္... ရခိုင္ၾကီးက ဗမာၾကီးကို လံုးခ်င္းလားလို႔ ေမးလိုက္သတဲ႔... ဗမာၾကီးကလည္း ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ေမာေနတဲ႔ၾကားက နပန္းလံုးခ်င္ေနေသးတယ္လို႔ေတြးၿပီး မလံုးခ်င္ပါဘူးကြာလို႔ ၿပန္ေၿပာတာေပါ႔... ရခိုင္ၾကီးကလည္း ထပ္ေမး... ဗမာၾကီးကလည္းထပ္ေၿဖနဲ႔ ၃ခါ ၄ခါေလာက္လည္းရွိေရာ စိတ္တိုလာတဲ႔ဗမာၾကီးက ဒီေလာက္ေတာင္လံုးခ်င္တဲ႔ေကာင္ လံုးတယ္ကြာ ဆိုၿပီး နပန္္းဖက္လံုးတဲ႔အၿဖစ္ကို ေရာက္ရပါေလေရာ... အမွန္တကယ္ေတာ႔ ရခိုင္ၾကီးေမးတဲ႔ လံုးခ်င္းလားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းလားလို႔ေမးတာပါ...

ရုပ္ရွင္ရံုထဲကို ေနာက္က်မွ၀င္လာတဲ႔ ရခိုင္တစ္ေယာက္က ဗမာတစ္ေယာက္ကို ေၿခေထာက္တက္နင္းမိပါေလေရာ... နင္းခံရတဲ႔သူက ဘာလို႔နင္းတာလဲကြ ဆိုၿပီးရန္ေတြ႕တယ္တဲ႔... ရခိုင္ၾကီးက မိုက္လို႔နင္းတာလို႔ ၿပန္ေၿဖတယ္... ဗမာၾကီးလည္း ဒီေကာင္ေတာ္ေတာ္မိုက္ရုိင္းတာပဲ... တက္လည္းနင္းေသးတယ္ အေၿပာကလည္းရင္႔ေသးတယ္ဆိုၿပီး အၾကီးအက်ယ္ ရန္ၿဖစ္ၾကေတာ႔တာေပါ႔... အမွန္က ေမွာင္တယ္ဆိုတာကို ရခိုင္လို မိုက္တယ္လို႔ေခၚတယ္ေလ... ရခိုင္ၾကီးေၿပာခ်င္တာက ေမွာင္ေနလို႔ နင္းမိတာပါရယ္လို႔ပါ...

အေဘာင္ရွင္ေၿပာဖူးတာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပဲ... ခုေတာ႔ဒါပဲ စဥ္းစားလို႔ရေသးတယ္... ေနာက္ထပ္ေပၚလာမွပဲ ထပ္ေရးေတာ႔မယ္ေနာ္...

ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္း

ကၽြန္မက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အင္ဂ်င္နီယာၿဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာ... အရမ္း၀ါသနာပါတယ္... ေဖေဖက သူကိုယ္တိုင္လည္း အင္ဂ်င္နီယာဆိုေတာ႔ ကၽြန္မကိုသူ႔ေၿခရာနင္းေစခ်င္တယ္ေလ... ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ကၽြန္မ ၁၀ တန္းေအာင္တဲ႔ႏွစ္ကစၿပီး YIT မရွိေတာ႔ဘူးတဲ႔... အဲဒီေတာ႔လည္း GTC ပဲတက္ရေတာ႔တာေပါ႔... ေက်ာင္းတက္ခဲ႔တဲ႔တေလွ်ာက္လည္း ကိုယ္၀ါသနာပါတာလုပ္ေနရေတာ႔ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔ပါတယ္... ၅ႏွစ္တိတိကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေက်ာင္းတက္ခဲ႔တာ... ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ႔ ၿဖစ္ၿပီဟဲ႔ေပါ႔ အင္ဂ်င္နီယာ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ Singapore ဆိုတဲ႔ ဒီကၽြန္းေလးကိုေရာက္လာခဲ႔တယ္...

အလုပ္ကရမည္႔ရေတာ႔ Shipyard တစ္ခုမွာသြားရတယ္... HR Department မွာလုပ္ရတာ... Safety Management System အတြက္ Planning Officer တဲ႔... စာရြက္စာတမ္းေတြ handle လုပ္ရတာေပါ႔... ဒီအလုပ္ကို လက္မခံခင္ ေဖေဖနဲ႔တိုင္ပင္ေတာ႔ ေဖေဖက မိန္းကေလးနဲ႔လိုက္တဲ႔အလုပ္မို႔ ေကာင္းပါတယ္တဲ႔... ေမေမကလည္း လက္ခံေစခ်င္တယ္... HR Manager ၾကီးကလည္း Training ေတြေပးပါမယ္ ဘာ ညာ ဆိုတာနဲ႔ပဲ... လုပ္ၿဖစ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ႔... တစ္ၿပိဳင္တည္း offer ရတဲ႔ Control Engineer အလုပ္ကို ၿငင္းလိုက္တယ္ေလ... တကယ္လည္း Training Course မ်ိဳးစံု သြားခဲ႔ရပါတယ္... Safety နဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔ Certificate ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ရခဲ႔ပါၿပီ... ခိုင္းသမွ်ကိုလည္း တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္...

ေရာဂါစတာကေတာ႔ ရံုးမွာအတူတူလုပ္တဲ႔ အစ္မတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ပဲ... သူက Private School တစ္ခုမွာ Bachelor တန္းတက္ဖို႔ Bridging Course တက္ေနတယ္... အဲဒီမွာ PLC သင္ရတယ္... ကၽြန္မရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုး ဘာသာရပ္ေပါ႔... အဲဒီအစ္မက ေက်ာင္းမွာသင္တာနားမလည္လို႔ ကၽြန္မကိုမွလာေမးတယ္ေလ... သူ႔ကို စာရွင္းၿပ.. Program ေတြစဥ္းစားေပရင္းနဲ႔ ကၽြန္မကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သတိထားမိလာတယ္... ငါဒါေတြကို ဒီေလာက္ထိေတာင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေနမိပါလားလို႔ေပါ႔... ခုလက္ရွိအလုပ္အေပၚ စိတ္ပ်က္စလည္းၿပဳလာတယ္... ကိုယ္တကယ္၀ါသနာပါတာကိုမ်ား လုပ္ေနရရင္ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရဘူးေလ... ခုေတာ႔ ကၽြန္မမၾကိဳက္တဲ႔ Documentation ေတြလုပ္ရတိုင္း လူၿဖစ္ရႈံးရသလို ခံစားေနရတာ... ေနာင္တရေနမိတာ... ေနာက္ၿပန္ဆုတ္မလား စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔ ဒီ field ထဲေရာက္ေနတာ.. ၾကာပဲၾကာေနၿပီ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ႔အရပ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ကၽြန္မ ဆက္ေလွ်ာက္ေနဆဲေပါ႔...

Playful Moe Thanzin

You can see his happiness on his face.

အပူေရာင္အတၱ

သူငယ္ခ်င္းေရ...
နင္နဲ႔ပတ္သတ္တာဆိုလို႔
ငါ႔မွာ..
အိပ္မက္ကေလးတစ္ခုေတာင္
အပိုင္မွမရခဲ႔ဖူးတာေလ...

ပူေလာင္လြန္းတဲ႔..
အၿဖဴေရာင္အရိပ္ေအာက္က
ဒဂၤါးတစ္ၿပားရဲ႕ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို
နီးရက္နဲ႔မဆံုႏိုင္တဲ႔ဘ၀မ်ိဳးထဲ
ငါေပ်ာ္ေနတယ္
နင္ထင္လို႔လား...

နင္မရွိတဲ႔အရပ္မွာ
နင္မသိတဲ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔
ရြက္လႊင္႔ေနတဲ႔ငါ႔ႏွလံုးသားက
နင္႔ကိုလြမ္းတဲ႔အခါမ်ားဆို...
ငါ႔ရင္ခြင္ၿပိဳမတတ္ပါပဲ...

ဒါေပမယ္႔.. ငါကေလ..
ငါ႔ႏွလံုးသားရဲ႕ဘာသာစကားကို
နင္နားမလည္ေစခ်င္ဘူး...
ငါ႔အတၱ.. ငါ႔မာနနဲ႔..
အနားသတ္ထားတဲ႔ ငါ႔ႏွလံုးသားအေၾကာင္း
ဒီဘ၀အဆံုးထိ..
နင္လံုးလံုးမသိေစခ်င္လို႔.....

သားသားလမ္းဗိုလ္ေလး

သားသားက လမ္းထြက္ရတာၾကိဳက္ေနၿပီ... အၿပင္သြားေနရရင္ ေပ်ာ္မွေပ်ာ္... ညေနဆို ကၽြန္မတို႔ၿပန္လာခါနီးရင္ သူ႔မာမား (ကၽြန္မေမေမ) နဲ႔ တိုက္ေအာက္ကေန ဆင္းၾကိဳေနတတ္ၿပီ... စေန တနဂၤေႏြဆိုရင္က်ေတာ႔ ညေနေရာက္တာနဲ႔ အေဖအေမကို ေအာက္လိုက္ပို႔ခိုင္းတာ... ခ်ီထားရင္ သူ႔ကိုယ္လံုးၾကီးကို တံခါးေပါက္ဖက္အတင္းၾကီး ဟပ္ထိုးေနေတာ႔တာပဲ... လူလည္လုပ္ေနၿပီ... လွည္းထဲထည္႔ၿပီး ေအာက္ကိုေခၚသြားၿပီဆို ဟိုၾကည္႔ ဒီၾကည္႔နဲ႔... စပ္စုသလားမေမးနဲ႔... အသံၾကားတဲ႔ဘက္ကို လိုက္ၾကည္႔ရတာအေမာ... တိုက္ေအာက္က ကေလးကစားကြင္းမွာ သူမ်ားေတြကစားေနတာၾကည္႔ၿပီး သေဘာက်လိုက္တာမ်ား ခိုးခိုးခစ္ခစ္ အသံစံုကိုထြက္လို႔... မေမွာင္မခ်င္း အေပၚၿပန္မတက္ခ်င္ဘူး... ကိုလမ္းဗိုလ္ေလးၿဖစ္ေနၿပီ...

ခေရ

ႏွင္းအဆမ္းမွာ
ၿဖန္းခနဲပြင္႔
လန္းဆန္းမာန္၀င္႔မယ္မွမၾကံေသး
ေလသင္႔ရာ ေၾကြလြင္႔ရၿပီ
ဒို႔ေလ.... ခေရပြင္႔ေလးေပါ႔....

ေၿမထက္ကေကာက္ကာယူမယ္႔...
ေရႊလက္ကိုေတာင္႔တေနဆဲ...
ေဟာ... ေၿခတစ္ဖက္...
ဒို႔... ေၾကပ်က္ရေတာ႔မယ္ေလ...

ေႏြဦးပံုၿပင္

ေမွာ္ဘီမွာေက်ာင္းတက္ရမယ္ဆိုေတာ႔ အပင္ပန္းသိပ္မခံႏိုင္တဲ႔ကၽြန္မကို ေဖေဖက ေဘာ္ဒါေဆာင္သြားေနခိုင္းတယ္... ပထမဆံုး ေနဖို႔အေဆာင္သြားရွာတဲ႔ေန႔က ဦးခ်ိဳနဲ႔အန္တီမိုးက လိုက္ပို႔တယ္... ေက်ာင္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လမ္းမတေလွ်ာက္ ရြာခံေတြက ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြ ကိုယ္စီဖြင္႔ထားၾကတာေလ... ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေႏြဦးဆိုတဲ႔အေဆာင္ကိုပဲ ေရြးၿဖစ္သြားတယ္... အေဆာင္ပိုင္ရွင္က ခ်ဲထိုး၀ါသနာပါတဲ႔ အပ်ိဳၾကီးႏွစ္ေယာက္...သြပ္မိုး ထရံကာ ပ်ဥ္ခင္း တစ္ထပ္အေဆာင္ေလးေပါ႔... အခန္း ၆ ခန္းရွိတယ္... ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႔ ၁ေနရာစာကို ၿမန္ၿမန္ယူလိုက္ရတာ...

အေဆာင္ကို စေၿပာင္းတဲ႔ေန႔ကိုလည္း မွတ္မိေသးတယ္.. အဲဒီေန႔က ကၽြန္မတက္ခဲ႔တဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ စံုညီပြဲေတာ္ရွိတယ္ေလ... ဒါမ်ိဳးပြဲဆို လက္လြတ္မခံတတ္တဲ႔ကၽြန္မ အိမ္ကိုေတာ္ေတာ္နဲ႔ ၿပန္ေရာက္မလာလို႔ အေဆာင္ကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ္႔ ဘဘက အၾကာၾကီးေစာင္႔လိုက္ရေသးတယ္... အေဆာင္ကိုေရာက္ၿပီး အိမ္ကလူေတြလည္းၿပန္သြားေရာ ၀မ္းနည္းသလိုလို ငိုခ်င္သလိုလို... ပထမဆံုးအၾကိမ္ မိသားစုနဲ႔ခြဲၿပီး တစ္ေယာက္တည္းလာေနရတာကိုး... ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေမွာ္ဘီသူဘ၀ စခဲ႔တာေပါ႔....

ကၽြန္မတို႔အေဆာင္က အန္တီအပ်ိဳၾကီးေတြအိမ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ေဆာက္ထားတာ... ၿခံထဲမွာ မခ်စ္စုသရက္ပင္ေတြ ပိႏၷဲပင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္... ၿခံေရွ႕မွာက ေညာင္ပင္အၾကီးၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္... ေညာင္ပင္ေအာက္မွာက ကၽြန္မတို႔စားေနက် ၿပည္႔၀ဆိုတဲ႔ထမင္းဆိုင္... ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ႔ အန္တီအိရဲ႕လက္ရာက ေန႔တိုင္းစားလည္း မရုိးပါဘူး... အေဆာင္သူေတြကိုဆိုရင္ အၿမဲတမ္းဟင္း ပိုထည္႔ေပးတတ္တာေလ...

အေဆာင္သူေတြကေတာ႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ပါပဲ... ကေလးဆန္ၿပီး စိတ္အရမ္းေကာက္တတ္တဲ႔ ဆုေ၀ဆိုတဲ႔ သထံုသူ... (ခုေတာ႔လည္း အေခ်ာ႔ေကာင္းတဲ႔ ကိုၾကီးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး.. သမီးရဲ႕ေမေမၿဖစ္ေနေပါ႔...) သီခ်င္းဆိုေကာင္းတဲ႔ မေ၀ (သူလည္းမၾကာမီ ေမေမၿဖစ္ေတာ႔မည္...) ညေနတိုင္း စက္ဘီးစီးတတ္တဲ႔ ဇာၾကီး (ခုေတာ႔ ေယာက္်ားေနာက္လိုက္ၿပီး ရြာသူလုပ္ေနေလရဲ႕...) ကဗ်ာအေရးေကာင္းတဲ႔ မႏုခိုင္... အရမ္းေၾကာက္တတ္တဲ႔ တိုးတိုး (သူလည္း သားသားေမေမၿဖစ္ေနၿပီ..) အစအေနာက္သန္တဲ႔မ၀ါ (ဖက္တီးမေလးရဲ႕ေမေမ..) ေရခဲတံုးၾကီး မေဆြ... ေနာက္ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးေလး အိမြန္... နင္နဲ႔အတူတူ Singapore မွာအလုပ္သြားလုပ္မွာလို႔ အၿမဲေၿပာတတ္ၿပီး ခုက်ေတာ႔ သေဘၤာသီးကေတာ္လုပ္ၿပီး ရန္ကုန္မွာ ဇိမ္က်ေနတာေလ... ကၽြန္မနဲ႔တစ္ခန္းတည္းေနတဲ႔ ဇာဇာကေတာ႔ စာၾကမ္းပိုး... ညညဆို စာအုပ္ထဲ၀င္မတတ္ကို စာၾကည္႔တာ... သူကတခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းလည္း စကားေၿပာခ်င္ေၿပာေနတတ္ေသး... ပထမေတာ႔ ကၽြန္မလည္း ကိုယ္႔ကိုေၿပာေနတယ္ထင္တာ... ဘာေၿပာေနတာလဲေမးေတာ႔ သူက နင္႔ကိုမေၿပာပါဘူတဲ႔... ေမးမိတဲ႔ကၽြန္မေတာင္ ေခါင္းၾကီးသြားတယ္... ဒီအခန္းထဲ သူနဲ႔ကိုယ္ပဲရွိတာ ကိုယ္႔မေၿပာဘူးဆိုေတာ႔ ဘယ္သူ႔ေၿပာေနပါလိမ္႔ေပါ႔... ေနာက္မွသူကေၿပာၿပတယ္... သူစကားေၿပာရင္ အမွားပါတတ္လြန္းလို႔ မနက္က်ရင္သူ႕ဆရာကိုေၿပာမယ္႔စကား ခုကတည္းကေၿပာၾကည္႔ေနတာပါတဲ႔ေလ... မွားပါတယ္ ဇာဇာရယ္...

မီးမရွိတဲ႔ ရြာေလးဆိုေတာ႔ အေဆာင္မွာကမီးစက္နဲ႔မီးေပးတယ္... ည ၇နာရီကေန ၁၁နာရီအထိေပါ႔... ၁၁နာရီေက်ာ္ရင္ေတာ႔ ဖေယာင္းတိုင္အားကိုးေပေတာ႔ပဲ... ကၽြန္မကေတာ႔ ဖေယာင္းတိုင္မလိုဘူး... မီးမပိတ္ခင္က အိပ္ၿပီးသားပဲ... အဲဒီေလာက္ စာၾကိဳးစားတာ... ညဘက္ဆို အိမ္သာကို တစ္ေယာက္တည္းမသြားရဲၾကဘူး... အိမ္သာက ဟိုးၿခံေတာက္မွာဆိုေတာ႔ အားလံုးစုၿပီးသြားၾကတာ... တရုတ္ကားေတြထဲမွာ ေသြးေသာက္ညီအစ္မေတြဖြဲ႔ၾကသလုိ ကၽြန္မတို႔ေတြက ေသးေပါက္ညီအစ္မေတြဖြဲ႔ထားၾကတယ္... တစ္ေယာက္ကသြားခ်င္ၿပီဆို ေပါက္ေဖာ္ေတြေရ လို႔သာေခၚလိုက္... တန္းစီပါၿပီးသားပဲ... ၿပန္အလာက်ရင္ တစ္ေယာက္ထက္တစ္ေယာက္ အလုအယက္ေၿပးၾကတာ ခံုဖိနပ္ေတာင္ ထက္ပိုင္က်ိဳးတဲ႔အထိ...

ေရခ်ိဳးဖို႔က ေရတံုကင္ႏိွပ္ရတယ္... ႏိွပ္ၿပီးၿပီးခ်င္းလည္း ခ်ိဳးလို႔မရေသးဘူး... ေရထဲပါတဲ႔ အနည္ေတြထိုင္ေအာင္ေစာင္႔ရေသးတာ... သံဓါတ္မ်ားတဲ႔ေရေတြဆိုေတာ႔ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ လက္သည္းေတြကို ၀ါထိန္ေနတာပဲ... ဆံပင္ေတြဆိုတာကေတာ႔ ၾကမ္းလိုက္တာမွ ကၽြပ္ကၽြပ္ကိုၿမည္ေရာ... ဘယ္ shampoo မွ မကယ္ႏိုင္ဘူး... ကၽြန္မရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြကေတာ႔ လံုးပါးပါးခဲ႔ရတာေပါ႔...

တစ္ညတစ္ေလေတာ႔ အေဆာင္ေရွ႕ကသီခ်င္းသံ ၾကားရေလ႔ရွိတယ္... သူတို႔ခမ်ာလည္း သိပ္မသက္သာရွာပါဘူး.. အေဆာင္က ၿခံ၀နဲ႔အေ၀းၾကီးဆိုေတာ႔ အသံကုန္ဟစ္မွ သဲ႔သဲ႔ေလးၾကားရတာ... ဂစ္တာလာမတီးတဲ႔ညေတြဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ပဲဟစ္ၾကတယ္... ကၽြန္မနဲ႔ မေ၀ကေခါင္းေဆာင္ေတြေလ... လည္ေခ်ာင္းေတြနာတဲ႔အထိကို ေအာ္ၾကတာ...

ခုေတာ႔ အဲဒီလိုလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြနဲ႔ ေ၀းေနရတာ ၾကာပါၿပီ... ေႏြဦးသူေတြအားလံုးလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီေပါ႔... မဆံုၿဖစ္တာလည္း အေတာ္ကိုၾကာၿပီ... ရန္ကုန္ၿပန္ၿဖစ္တဲ႔အခါက်ရင္ေတာ႔ အားလံုးဆံုၾကဖို႔ ၾကိဳးစားရဦးမယ္... အဲဒီအခါေရာ.. အရင္လိုလြတ္လပ္ေပါ႔ပါးမႈေလးေတြ ၿပန္ရဦးမွာလားဆိုတာေတာ႔..............

ရင္ခြင္ရဲ႕အလင္း

အရင္တုန္းကေပါ႔...
ငါ႔ရင္ခြင္ေၿမတလင္းမွာ
လေရာင္က်င္းလို႔လင္းခဲ႔ဖူးပါရဲ႕...

ရက္စက္မႈတိမ္လႊာအဖံုးမွာ
အမုန္းဆိုတာမရွိေပမယ္႔..
ရႈံးၿပီဆိုတဲ႔အသိက
ရင္ကိုထိမွန္ေပါက္ကြဲေစတယ္...

လေရာင္မရွိတဲ႔
ညေမွာင္အတိမွာ
လမ္းေပ်ာက္လုဆဲ ငါ႔၀ိဥာဥ္အတြက္...
ႏွလံုးသားကိုမီးစာတင္..
ႏွလံုးေသြးကိုေလာင္စာၿပဳလို႔..
ခုခ်က္ခ်င္းေလာင္ကၽြမ္းကာလင္းေစမယ္..
လမင္းရဲ႕အလင္း....
မင္းမရွိလဲၿဖစ္ပါတယ္...

ဒီကဗ်ာေလးက ဒုတိယႏွစ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုၿပီး ပထမဆံုးထုတ္ၿဖစ္တဲ႔ ေနေလာင္ circuit တို႔ရဲ႕သမိုင္းဆိုတဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲကေလ... အဲဒီစာအုပ္ထြက္ၿပီး ေနာက္တေန႕လဲက်ေရာ ရည္းစားေဟာင္းက ကိုယ္ေပးထားဖူးတဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြေရာ စာေတြေရာ ၿပန္လာေပးသြားေလရဲ႕... သူ႕နာမည္က လေရာင္ တဲ႔...

သားသားေနမေကာင္းပါ

သားသားဖ်ားေနတယ္... မေန႔ကတည္းကစဖ်ားတာ... ဒီမနက္က်ေတာ႔ အဖ်ားၿပန္က်သြားတယ္... ခုညက်ေတာ႔ အဖ်ားၿပန္တက္ေနၿပန္ၿပီ... သားသားက ေမြးကတည္းက ဘာမွၿဖစ္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး... ကာကြယ္ေဆးထိုးတာေတာင္ မၿဖံဳဘူး... ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုးဖ်ားတာဆိုေတာ႔ ကၽြန္မလဲေတာ္ေတာ္စိတ္ပူေနရတယ္.. သားသားမ်က္ႏွာေလး ႏြမ္းေနတာေတြ႕ေတာ႔ ရင္ထဲမွာမေကာင္းဘူး... အၿမဲတမ္း active ၿဖစ္ေနတဲ႔ကေလးေလးက ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ကေလးၿဖစ္ေနတယ္... ေဆးတိုက္ထားေတာ႔ ေဆးအရွိန္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီေလ... ေဆးခါးခါးၾကီးကို ေထြးမထုတ္ပဲ က်ိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ေနတဲ႔ပံုေလးက သနားစရာကေလး... သားသားေနၿမန္ၿမန္ေကာင္းေအာင္ ၀ိုင္းၿပီးဆုေတာင္းေပးၾကပါေနာ္...

The Moment I'll Never Forget

Playing Moe Thanzin

ဒုတိယမိခင္ (သို႕) TU ေမွာ္ဘီ

တကၠသိုလ္ဆိုတာ ဒုတိယမိခင္လို႔ တင္စားၾကတာ ၾကားဖူးတယ္... ကၽြန္မအတြက္လည္း တကယ္ကို ဒုတိယမိခင္ပါပဲ... အင္းလ်ားကန္မရွိ သစ္ပုတ္ပင္မရွိ ဂ်ဒ္ဆင္မရွိေပမယ္႔ တသက္မေမ႔စရာ အမွတ္တရေလးေတြရွိတာေပါ႔... ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ အေတာင္စံုစငွက္ကေလးလို လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးၿခင္းေတြနဲ႔ ဒုတိယမိခင္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ေလာကၾကီးရဲ႕အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းေလ႔လာခြင္႔ ရခဲ႔တာေပါ႔...

နည္းပညာေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက တၿခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြထက္ ပိုရင္းႏွီးၾကတယ္... ပိုခင္ၾကတယ္ဆိုတာလည္း အစဥ္အလာတစ္ခုပဲေလ... ၅ႏွစ္လံုးလံုး ဒီလူ ဒီဆရာ ဒီအခန္းမွာပဲ တက္ေနရတာေပမယ္႔ ပ်င္းစရာမေကာင္းခဲ႔ဘူးေနာ္... ေန႔ခင္းဘက္ lecture ခ်ိန္ေတြမွာ အိပ္ငိုက္မေနေအာင္ ဟာသေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးတတ္တဲ႔ ေဘာ္ဒါေတြကိုလည္း သိပ္လြမ္းတယ္...

ဂ်ဒ္ဆင္မရွိေပမယ္႔ ရွိတဲ႔ေရစင္ေပၚတက္ေဆာ႔ၿပီး ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးတယ္... ဆရာမၾကီးေအာ္တာနဲ႔ ဆင္းေၿပးခဲ႔ရလို႔ ၀ေအာင္ေတာ႔ မေဆာ႔လဲ႔ရဘူးေပါ႔... ခေရပန္းလိုခ်င္လို႔ ခေရပင္ကိုဖိနပ္နဲ႔ပစ္တာ ဖိနပ္က အပင္ေပၚတင္ေနလို႔ ဆရာက ၀ါးလံုးနဲ႔ထိုးခ်ေပးခဲ႔ရဖူးတာလည္း မွတ္မိေသးတယ္... ကထိန္ပြဲဆိုရင္လည္း Major တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ပေဒသာပင္အလွၿပိဳင္ရတာအေမာ... ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ၿပီးလိုက္ေရာင္းတုန္းက Auto ေရးခိုင္းတဲ႔သူေတြတရုန္းရုန္းနဲ႔ မင္းသမီးလိုလို ဘာလိုလိုေပါ႔ ေပါခဲ႔တာ...

ေႏြရာသီဆို ငု၀ါပန္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ေက်ာင္းအ၀င္လမ္း ကံ႔ေကာ္တန္းေလာက္ မခန္းနားေပမယ္႔ ငု၀ါၿမင္တိုင္း လြမ္းေနဆဲေပါ႔... မိုးတြင္းဆို ေက်ာင္း၀င္းထဲ အေလ႔က်ေပါက္တဲ႔ ဖလံေတာင္ေ၀ွးေတြ မာလာဖူးေတြ လိုက္ခ်ိဳး... သရက္သီးေတြကို ၀ရံတာကေန ထီးနဲ႕လွမ္းခူးၿပီးစား... အဲဒီအရသာေတြကဘာနဲ႔မွ မလဲရက္စရာေပါ႔... ေဆာင္းႏွင္းေဖြးေဖြးေတြၾကားမွာ အဆုပ္လိုက္အခဲတိုက္ပြင္႔တတ္တဲ႔ ေငြပန္းေတြကို ခူးပန္ခဲ႔တာလည္း ဥစၥာေစာင္႔နဲ႔ နင္လားငါလားေပါ႔...

တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ေက်ာင္းက ေတာၾကိဳအံုၾကားမွာ ဘာပကာသနမွမရွိ.. အေဆာက္အဦးရယ္လို႔ေတာင္ ၾကီးၾကီးမားမား ၿပစရာမရွိပါဘူး... ဒါေပမယ္႔ ဒီဒုတိယမိခင္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ဘ၀အေၾကာင္း အခ်စ္အေၾကာင္း ေလာကၾကီးရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ပိုသိလာရတာ... တကယ္လြမ္းပါတယ္... ေရးေနရင္နဲ႔ကို ပိုလြမ္းလာလို႔ ဆက္မေရးေတာ႔ဘူး... ကၽြန္မရဲ႕ ေဘာ္ေဘာ္ေတြအေၾကာင္းကေတာ႔ မၾကာမီ... လာမည္.... ေမွ်ာ္..............

Before Hair Cutting

He has quite thick and curly hair. The above photo was taken before his hair cut. You can see how messy is his long and curly hair. But he is quite cute with that hairstyle also, right? :)

ေဖေဖ႔ရဲ႕သားသား

သားသားက သူ႕ေဖေဖကို အရမ္းသိတယ္... သူ႕ေဖေဖနဲ႔မ်ား ကစားေနရရင္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္နဲ႔ အသံေပါင္းစံုကိုထြက္လို႔... ကၽြန္မေခၚရင္ေတာင္ လွည္႔မၾကည္႔ခ်င္ဘူး... သူ႔ေဖေဖဆီကေန သူ႔ကိုၿပန္ေခၚမွာစိုးတာေလ... သူ႔ေဖေဖရင္ဘတ္ေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ေဆာ႔ရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္... အေဖနဲ႔အေမက တေနကုန္အလုပ္သြားေနတာဆိုေတာ႔ သူ႔ခမ်ာလည္း ညမွပဲ အေဖအေမနဲ႔ ေနရရွာတာေလ... OT ရွိလို႔ ေနာက္က်ရင္ေတာင္ မအိပ္ဘဲနဲ႔ ေစာင္႔ေနရွာတာ... သူ႔ေဖေဖနဲ႔ ကစားခ်င္လြန္းလို႔ေပါ႔...

My son's improvement

That's great!!!!
He knows how to hold the milk bottle using his cute fingers.

HAPPY BIRTHDAY

HAPPY BIRTHDAY TO YOU MY DEAREST SISTER WINT HTOO ZIN!!!

မိုးသံစဥ္ စတင္ၿခင္း

၂၀၀၉ရဲ႕ ပထမဆံုးမနက္ခင္းမွာေပါ႔... ထူးဆန္းတဲ႔ခံစားခ်က္ေၾကာင္႔ ၿဖတ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြားခဲ႔တာ... ခ်က္ခ်င္းပဲသတိရလိုက္တာက... ဗိုက္ထဲက သားသား... သူ... အၿပင္ကိုထြက္ခ်င္ၿပီဆိုတာ အခ်က္ၿပေနၿပီေလ...
Due Date က ၁၄ရက္ေန႔မွဆိုေပမယ္႔ သားသားက ေမေမ႔ကိုေစာေစာၿမင္ခ်င္လို႔ထင္တယ္... မနက္ ၁၀း၃၀ လည္းက်ေရာ အၿပင္ကိုေရာက္လာပါေလေရာ... New Year Baby ေလးေပါ႔... ၈ေပါင္နဲ႔၁၀ေအာင္စဆိုေတာ႔ တုတ္ကစ္ကစ္ေလး... ကၽြန္မအတြက္ေတာ႔ ၾကည္႔မ၀တဲ႔ သားလွရတနာေလးပါပဲ... အဲဒါက မိုးသံစဥ္ရဲ႕ စတင္ၿခင္းေပါ႔...