အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၃)

၂၀၀၀ၿပည္႔ႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ပထမႏွစ္စာေမးပြဲေၿဖရတယ္.. ၆လပါတ္ ႏွစ္၀က္စာေမးပြဲထက္စာရင္ေတာ႔ တိုးတက္လာတယ္ေၿပာရမွာေပါ႔.. ဟိုတုန္းက ေမးခ်င္ရာေမး ေၿဖခ်င္ရာေၿဖခဲ႕တာမို႔လား.. စာေမးပြဲေၿဖၿပီးေက်ာင္းပိတ္ထားတုန္းကမ်ား မေနတတ္မထိုင္တတ္နဲ႔ ပ်င္းလိုက္တာမေၿပာပါနဲ႔.. သူမ်ားေတြကေတာ႔ ေအာင္စာရင္းအတြက္ရင္ခုန္ေနၾကတယ္တဲ႔.. ကြၽန္မကေတာ႔ ဘာမွကိုစိတ္မပူခဲ႔တာ.. ခံုနံပါတ္ေကာင္းေကာင္းရဖို႔လဲ စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ဘူး.. ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ႔ ေအာင္ၾကပါတယ္.. ကြၽန္မက အဆင္႔၁၀နဲ႔ေအာင္တယ္.. အဲဒီေတာ႔မွ အဆင္႔ေကာင္းေကာင္း လိုခ်င္ရေကာင္းမွန္းသိေတာ႔တာ..

ဒုတိယႏွစ္စတက္ေတာ႔ ဌာနမွူးအသစ္ေရာက္လာတယ္.. ဆရာမေဒၚေအးေအးၿမင္႔ေပါ႔.. စည္းကမ္းၾကီးတဲ႔ အပ်ိဳၾကီးေလ.. စာသင္လဲအရမ္းေကာင္းပါတယ္.. ေစတနာအၿပည္႔နဲ႔ သင္ေပးတာမွန္းအရမ္းသိသာတယ္.. စာသင္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ၿပီးတိုင္းသူ႔မွာေမာလို႔.. ဆရာမက ကြၽန္မတို႔ကို လွ်ပ္စစ္ဆက္သြယ္ေရးဘာသာသင္ပါတယ္.. လံုး၀သီအိုရီခ်ည္းေပါ႔.. ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ သူ႔စာသင္ခ်ိန္တိုင္းက ထမင္းစားၿပီးစ ပထမဆံုးစာသင္ခ်ိန္ေတြခ်ည္းပဲ.. ဘာငိုက္သလဲမေမးနဲ႔.. ေတာ္ေသးတယ္.. အတန္းထဲမွာ ေလာအယ္တို႔ စံေကးတို႔လို လူေတြရွိေနေပလို႔.. ဆရာမကစာသင္ သူတို႔ကရယ္စရာေလးဘာေလးေၿပာေပါ႔.. တခါတေလ သူတို႔ပါအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ႔ၿပီးေရာပဲ.. မွတ္မိေသးတယ္.. တေန႔ ဆရာမကေ႕ရွကေန အားၾကိဳးမာန္တက္စာသင္ေနတယ္.. ေလာအယ္ဆိုတဲ႔ေကာင္က အိပ္ေပ်ာ္တာမွ ေဟာက္ေတာင္ေနေသးတယ္.. အားလံုးလည္းကိုယ္႔အရွိန္ေလးနဲ႔ကိုယ္ ငိုက္ေနၾကသေပါ႔.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ာတီခ်ယ္ ဆိုတဲ႔ ေလာအယ္ရဲ႔အသံအက်ယ္ၾကီးထြက္လာတယ္.. တီခ်ယ္လဲလန္႔သြား အားလံုးလဲ မ်က္လံုးက်ယ္သြားၾကတာေပါ႔.. ဘာၿဖစ္လို႔လဲေမးေတာ႔ သူ႔ေဘးနားထိုင္တဲ႔ စံေကးက သူ႕ကိုႏႈိးၿပီး တီခ်ယ္ေခၚေနတယ္ေၿပာလို႔တဲ႔ေလ.. သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအဲဒီလို.. ဆရာမေပါက္စေလးေတြဆို သူတို႔ကိုသိပ္ေၾကာက္တာေပါ႔.. ေလာအယ္ေၿပာၿပတာမွတ္မိေသးတယ္.. စာေမးပြဲခန္းထဲကအၿဖစ္အပ်က္ေလးေပါ႔.. အခန္းေစာင္႔တဲ႔ဆရာမက ငယ္ငယ္ေလးတဲ႔.. သူကစာကူးခ်ဖို႔လုပ္ေနတာ ဆရာမကသိေတာ႔ သူ႔နားမွာပဲရပ္ေနတယ္တဲ႔.. စာကူးလို႔မရေတာ႔ ရေအာင္ၾကံမွဆိုၿပီး.. ေမးခြန္းထဲမွာမေမးထားဘဲနဲ႔ ပံုတစ္ပံုေကာက္ဆြဲလိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ႔ဆရာမကိုေမာ႔ၾကည္႔ၿပီး တီခ်ယ္.. သားဆြဲထားတဲ႔ပံုေလးလွလားလို႔ ေမးလိုက္တယ္.. ဆရာမလည္းတစ္ခ်က္ေတာ႔ေၾကာင္သြားၿပီး အင္း.. လွပါတယ္လို႔ ၿပန္ေၿဖတာေပါ႔.. အဲဒီေတာ႔သူၿပန္ေၿပာလိုက္တာက.. တီခ်ယ္လဲ အဲဒီလိုပဲ လွတယ္တဲ႔ေလ.. ဆရာမေလးမွာ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားပံုရတယ္.. သူ႔နားမလာေတာ႔ဘူးတဲ႔.. အဲဒီေတာ႔မွ စာကူးရတာ အဆင္ေၿပေတာ႔တယ္တဲ႔ေလ.. အဲဒီတုန္းက စာေမးပြဲခန္းေစာင္႔တဲ႔ ဆရာမေတြမွာ ကူးခ်ဖို႔ယူလာၾကတဲ႔ စာရြက္ေတြသိမ္းရတာ မသက္သာပါဘူး.. က်န္ေက်ာင္းအိတ္ေတြနဲ႔အၿပည္႔ကိုရတာေလ.. ေခာတ္မီတိုးတက္တဲ႔ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးရဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြလက္ခ်က္မ်ား ၿမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး..

ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲေတြ စည္စည္ကားကားလုပ္ၾကတာလဲ မွတ္မိပါေသးရဲ႔.. ဆရာ ဆရာမေတြေရာ ေက်ာင္းသားေတြေရာကို ေကြၽးဖို႔ ထမင္းေၾကာ္ေတြ ၾကာဆန္ေၾကာ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ၾကတာေလ.. ေထာက္ၾက႔ံေစ်းထဲမွာ ေစ်းသြား၀ယ္ၾက.. ေဂၚဖီေတြ မုန္လာဥနီေတြ လွီးၾက.. ထမင္းအိုးၾကီးေတြတည္ၾကနဲ႔ တစ္ညလံုးမအိပ္ၾကဘူး.. အေၾကာ္ဆရာကေတာ႔ အားလံုးအခ်စ္ေတာ္ ေလာအယ္ေပါ႔.. သူကဒါမ်ိဳးလဲၿဖစ္သားပဲ.. မနက္ပြဲစခါနီးအထိ ပုဆိုးတိုတိုနဲ႔ ေခြၽးတလံုးလံုးေၾကာ္ေနရတုန္းေလ.. ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေပမယ္႔ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲေတြတိုင္းမွာ တက္တက္ၾကြၾကြကူညီတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို အၿမဲအမွတ္ရေနပါတယ္..

ကထိန္ခင္းၾကတဲ႔အခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ပေဒသာပင္ေတြအၿပိဳင္အဆိုင္ၿပင္ၾကတာေပါ႔.. ကြၽန္မတို႔ကအၿမဲထူးထူးၿခားၿခားေလးေတြလုပ္ၿဖစ္တယ္.. ဥပမာ စေလာင္းအင္တင္နာပံု ပေဒသာပင္တို႔ဘာတို႔ေပါ႔.. စေလာင္းလုပ္ဖို႔ ၀ါးနဲ႔ယက္ထားတဲ႔ ထမင္းအုပ္ေဆာင္းၾကီးကို သံုးရတာေလ.. ကထိန္လွည္႔တဲ႔ေန႔ ဒိုးပတ္၀ိုင္းနဲ႔အတူ ေကြးေနေအာင္ကတဲ႔ ဆရာဦးေက်ာ္သူရလြင္ကိုလည္း သတိရေသးတယ္.. ဆရာက တကယ္ကတတ္တာပါ.. ဦးေရႊရိုးလုပ္တာက ကိုကိုေအာင္နဲ႔ ေနလင္းထြန္း.. ေဒၚမိုးကေတာ႔ တင္ေမာင္သန္းနဲ႔ ကိုသန္းေ၀ၿဖိဳးေလ.. ကြၽန္မက ေဒၚမိုးေတြရဲ႔ မိတ္ကပ္ဆရာမေပါ႔.. ေပ်ာ္လိုက္ၾကတာအရမ္းပါပဲ.. ေမွာ္ဘီေဆာင္းေန႔ခင္းရဲ႔ ေနပူက်ဲက်ဲေအာက္မွာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ပေဒသာပင္ေတြသယ္ၿပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားၾက.. ဟိုေရာက္ေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကေကြၽးတဲ႔ ဆန္ၾကမ္းထမင္းနဲ႔ သီးစံုဟင္းကို ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္စားၾကနဲ႔ ဒီအရသာမ်ိဳး ဘယ္မွာၿပန္ရႏိုင္ေတာ႔မလဲ..

ကြၽန္မက ဒုတိယႏွစ္ေရာက္မွ စာပိုၾကိဳးစားၿဖစ္တယ္.. ဘီတက္ခ္သင္တန္းတက္ခြင္႔ရခ်င္တာကိုး.. အီလက္ထေရာနစ္ပိုးကလည္း ၀င္သြားၿပီကိုး.. အတန္းမရွိတဲ႔အခ်ိန္ဆို လက္ေတြ႔ခန္းထဲသြားၿပီး ဒစ္ဂ်စ္တယ္ထရိန္နာၾကီးနဲ႔ ၀ါယာေပါင္းစံုသံုး တိုင္မာေတြ ေကာင္တာေတြ ဆင္ေနရတာကိုက အရသာရွိတယ္ထင္ေနေတာ႔တာ.. ပီအယ္လ္စီစက္ေရာက္လာေတာ႔ ပရိုဂရမ္ေတြေရးၿပီး ဆရာဦးမိုး၀င္းနဲ႔အတူတူ စမ္းသပ္ခဲ႔ၾကတာေတြလည္း မွတ္မိေသးတယ္.. မီးလံုးေတြလင္းတာမွိတ္တာကိုၾကည္႔ၿပီး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးတဲ႔အထိေပ်ာ္တတ္ခဲ႔တဲ႔ ကြၽန္မက ေဘးလူေတြအၿမင္မွာေတာ႔ ရယ္စရာၿဖစ္ေနခဲ႔မလားပဲ.. အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မနဲ႔အတြဲအညီဆံုးက မိစုဆိုတဲ႔ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေလး.. ပထမႏွစ္တုန္းက သူကေအခန္းကဆိုေတာ႔ မတြဲမိၾကဘူး.. စာအရမ္းေတာ္ၿပီး သေဘာလဲအရမ္းေကာင္းတဲ႔သူေလးပါ.. သူတတ္သမွ် သူနားလည္သမွ် မတြန္႔တိုတတ္ဘဲ အၿမဲမွ်ေ၀တတ္တာေပါ႔.. သီအိုရီဘာသာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္မွတ္စုထုတ္ၿပီး အားလံုးကိုကူးယူခြင္႔ေပးခဲ႔တာေပါ႔.. ဒါေၾကာင္႔လဲသူအၿမဲတမ္းလိုလို အဆင္႔၁ရတာေလ..

ကြၽန္မတို႔ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ႔ ေက်ာင္းပိုစည္ကားလာတယ္.. လူေတြပိုမ်ားလာတယ္လို႔ေၿပာတာပါ.. ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေတြေဆာက္တာလဲ ၿပီးသြားၿပီေလ.. ဆရာအင္အားလည္း ပိုမ်ားလာတာေပါ႔.. အဲဒီကာလထဲ ထူးၿခားတဲ႔အၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုလည္း ေၿပာၿပရဦးမယ္.. ကြၽန္မတို႔အေဆာင္ သူခိုးခိုးခံရတဲ႔အေၾကာင္းေပါ႔.. သူခိုး၀င္ပံုေလးမ်ားသိရင္ အံ႔ၾသၾကမလားပဲ.. ကြၽန္မရဲ႔ေခါင္းရင္းက ၀ါးထရံကို ေဖာက္ၿပီး၀င္လာတာေလ.. အဲဒါေတာင္ကြၽန္မမႏိုးပါဘူး.. အဲဒီေလာက္အအိပ္မက္တာပါ.. ေနာက္ေတာ႔ ဇာၾကီးကႏိုးလာၿပီး သူရဲ သူရဲဆိုေအာ္ေတာ႔မွ တစ္ေဆာင္လံုးႏိုးၾကတာေလ.. အဲဒီအထိ သူခိုးကဘယ္က၀င္မွန္း မသိၾကေသးပါဘူး.. မိုးလင္းေတာ႔မွ ကြၽန္မေခါင္းရင္းက အေပါက္ၾကီးကိုၿမင္ၿပီး ဘယ္ေလာက္လန္႔သြားသလဲဆို ေမ႔ေတာင္လဲတဲ႔အထိ.. ေတာ္ေတာ္သတိၲေကာင္းတာေနာ္.. အဲဒီအေဆာင္မွာလဲ မေနရဲေတာ႔ဘဲ တစ္ေဆာင္လံုးေၿပာင္းေၿပးၾကတာေပါ႔..

(ဆက္ပါဦးမည္)

အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္ (၂)

ပထမႏွစ္တက္ေနတုန္းမွာ တကၠသိုလ္၀င္ခြင္႔ေတြေခၚပါတယ္.. ေလွ်ာက္လႊာထဲမွာ နည္းပညာတကၠသိုလ္ပါမလာေတာ႔ပါဘူး.. အစိုးရနည္းပညာေကာလိပ္ဆိုၿပီး ပါလာပါတယ္.. ကြၽန္မတို႔လည္း ဇေ၀ဇ၀ါေပါ႔.. တကၠသိုလ္၀င္ခြင္႔နဲ႔ေလွ်ာက္ရင္ ဘီအီးတန္းကို တဆက္တည္းပဲ တက္ခြင္႔ရေတာ႔မလိုလိုေတြကလည္းေၿပာေနၾကေသး.. ကြၽန္မကေတာ႔ တက္လက္စကိုပဲ ဆက္ၾကိဳးစားခ်င္တာ.. ဘြဲ႔ရေအာင္ေပါ႔.. အိမ္ကတင္ဆိုလို႔ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ေတာ႔ ေလွ်ာက္လိုက္တယ္.. က်လာေတာ႔ ေက်ာင္းသြားအပ္ထားလိုက္တယ္ေလ.. သူကရြာသာၾကီးမွာဆိုေတာ႔ ေမွာ္ဘီေလာက္ေတာ႔မေ၀းဘူးေပါ႔.. ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ေမွာ္ဘီသူတစ္ပိုင္းၿဖစ္ေနၿပီ.. ေမွာ္ဘီမွာပဲေပ်ာ္ေနၿပီ.. အီကိုေက်ာင္းကို ေက်ာင္းအပ္တုန္းတစ္ခါပဲေရာက္လိုက္ပါတယ္.. သြားကိုမသြားၿဖစ္ေတာ႔တာ.. အားလံုးလဲအသီးသီးေက်ာင္းေတြအပ္ၾက ႏွစ္ေက်ာင္းၿပိဳင္တက္ၾက လုပ္ေနၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဘက္က တစခန္းထလာပါတယ္.. ၁၀တန္းအမွတ္စာရင္းမူရင္းေတြေပးရမယ္တဲ႔.. အဲဒီမူရင္းဆိုတာ လသာရံုးကဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. တကၠသိုလ္၀င္ခြင္႔ေလွ်ာက္လႊာတင္ဖို႔ စာစစ္႒ာနေတြကေန ထုတ္ေပးတဲ႔အမွတ္စာရင္းကိုေၿပာတာပါ.. အဲဒါက ႏွစ္ေစာင္ထုတ္လို႔မွမရပဲ.. ကြၽန္မတို႔ဆီမွာလဲမရွိေတာ႔ဘူး.. သက္သက္ညစ္တာေပါ႔ေလ.. အဲဒါမေပးရင္ ဒီပလိုမာလက္မွတ္မေပးပါဘူးတဲ႔.. ေက်ာင္းမွာေတာ႔ ဆူၾကပြက္ၾကေပါ႔.. ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရံုးခန္းနားမွာ စုေ၀းၾက ေအာ္ၾကဟစ္ၾက.. ရံုးခန္းထဲကလူေတြကို အၿပင္ထြက္မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ထားၾကနဲ႔.. ေပ်ာ္စရာပဲေကာင္းေသးေတာ႔တယ္.. ၀န္ၾကီးရဲ႕စီမံခ်က္ဆိုေတာ႔လည္း ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ.. လည္တဲ႔သူေတြကေတာ႔ လည္သလိုလုပ္ၿပီးေပးလိုက္ၾကတယ္.. (ကြၽန္မလဲ အပါအ၀င္).. အဲဒါမေပးႏိုင္လို႔ ခုထိ လက္မွတ္မရတဲ႔သူေတြလည္းရွိတယ္.. အမ်ားစုကေတာ႔ ေပးလိုက္ႏိုင္ၾကပါတယ္.. အေၿခအေနကိုက လိမ္မွညာမွရမွာဆိုေတာ႔လည္း မိုးခါးေရကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး၀ိုင္းေသာက္လိုက္ၾကရံုေပါ႔ေနာ္..

စကားမစပ္ ေက်ာင္းကန္တင္းေတြအေၾကာင္း ေရးခ်င္ေသးတယ္.. ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္းစတက္ေတာ႔ ကန္တင္းက ေက်ာင္းအ၀င္၀ေလးတင္ပဲ.. အ၀င္ဂိတ္ရဲ႕ ဘယ္ဖက္မွာတစ္ဆိုင္.. ညာဘက္မွာတစ္ဆိုင္.. ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအိမ္နားက ေညာင္ပင္ေအာက္မွာတစ္ဆိုင္ေပါ႔.. ေနာက္မွသာ ကန္တင္းဆိုင္ခန္းေတြေဆာက္ၿပီး ဆိုင္ေတြလည္းမ်ားလာတာ.. ေပၚၿပဴလာအၿဖစ္ဆံုးအစားအစာက ေပၚတင္ တဲ႔.. အဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး.. ဟင္းကို ထမင္းေပၚတင္ေပးလိုက္တာပါပဲ.. ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ဆိုရင္ ၾကက္ေပၚတင္.. ၀က္သားနဲ႔ဆို ၀က္ေပၚတင္ေပါ႔.. ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေလး ငရုတ္သီးေၾကာ္ေလးေတာင္ အဆစ္ပါလိုက္ေသး.. စလံုးက ထမင္းဆိုင္ေတြမွာေပးသလို ထမင္းနဲ႔ဟင္းေရာထည္႔ေပးတာေပါ႔.. ေနာက္မွတ္မိေနေသးတာက ရွကီေၾကာ္ဆိုတာ.. အရက္ေသာက္တာကို ရွကီထုတယ္လို႔ေၿပာတတ္ၾကတာၾကားဖူးမွာေပါ႔.. ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ စက္မႈစြမ္းအားေက်ာင္းသားထဲမွာ ဘာလို႔မွန္းမသိ ရွကီလို႔ေခၚၾကတဲ႔သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္.. သူကထမင္းစားရင္ အစိမ္းေၾကာ္လိုမ်ိဳးေၾကာ္ထားတာကို ထမင္းေပၚမွာပံုထားတာမ်ိဳး မွာစားေလ႔ရွိတယ္တဲ႔.. ထမင္းေပါင္းနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေပါ႔.. ေကာ္ရည္မပါ အသားမပါတာပဲကြာမယ္.. အဲဒီသူစားတတ္တဲ႔ထမင္းမ်ိဳးကို ထမင္းဆိုင္ကမွတ္ထားၿပီး သူ႔နာမည္နဲ႔တြဲလို႔ ရွကီေၾကာ္လို႔ နာမည္ေပးလိုက္တာတဲ႔.. အဆန္းပဲေနာ္.. ကန္တင္းမွာကြၽန္မအၾကိဳက္ဆံုးက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ပဲ.. အရမ္းေကာင္းတယ္.. ေစ်းလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲကနဲ႔စာရင္ သက္သာတယ္ေလ.. ေန႔တိုင္းလိုလိုေသာက္တာပဲ.. ကန္တင္းအသစ္ကိုေၿပာင္းလိုက္ေတာ႔ ဆိုင္ေတြကနိမ္႔ၿပီး အ၀င္လမ္းကၿမင္႔ေနတယ္.. ၀င္လာသမွ်လူေတြက စင္ပၚမွာေမာ္ဒယ္ရိႈးေလွ်ာက္ၿပသလား ထင္ရေအာင္ကိုၿမင္႔တာေလ.. ဂ၀ံေတြခင္းထားတာကလည္း မညီမညာ.. တခ်ိဳ႔ေက်ာင္းသူေတြမ်ား အံ႔ၾသေလာက္ပါေပ႔.. ကြၽန္မက ဖိနပ္ပါးေလးနဲ႔ေတာင္ မလဲေအာင္မနည္းေလွ်ာက္ရတဲ႔ အဲဒီလမ္းမွာ သူတို႔က ပင္ဆယ္ဟီးလ္နဲ႔ ေၾကာ႔ေၾကာ႔ေလးေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကသေတာ႔.. ေက်ာင္းေစာေစာေရာက္တတ္တဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ႔ ေန႔တိုင္းၾကည္႔စရာရတာေပါ႔.. လံုခ်ည္ပဲ၀တ္ရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားေပမယ္႔ အဲဒီတုန္းကေခာတ္စားတဲ႔ သံုးလႊာစကတ္အကြဲေတြ၀တ္ ေဒါက္ၿမင္႔ဖိနပ္ေလးစီး ဆြဲၿခင္းေလးဆြဲလို႔ ကတ္ေ၀ါ႔ေလွ်ာက္ၾကတဲ႔ မမလွလွေတြမ်ား ခုထိေတာင္ၿမင္ေယာင္ေနတုန္း..

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘယ္လိုအေၿခအေနပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်ာင္းသားသဘာ၀ ေပ်ာ္တာကေတာ႔ ေပ်ာ္တာပါပဲ.. မိုးတြင္းမွာ ေလၾကီးမိုးၾကီးက်တဲ႔ေန႔ ဆရာကမိုးသံကိုလႊမ္းေအာင္မေအာ္ႏိုင္လို႔ စာမသင္ရရင္လဲ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ.. ရန္ကုန္ေဆာင္းက သိပ္မေအးေပမယ္႔ ေမွာ္ဘီကေတာ႔ နည္းနည္းပိုေအးတယ္.. ႏွင္းေတြလည္း ပိုက်တတ္တယ္.. ကြၽန္မကႏွင္းက်ရင္အရမ္းေပ်ာ္တာ.. သိန္းေဇာ္ဦးတို႔အေဆာင္ေရွ႕ ခေရပင္ၾကီးက ခေရပန္း အပြင္႔အၾကီးၾကီးေတြကိုလည္း သတိရေသးတယ္.. အရမ္းေမႊးတာေလ.. ေႏြရာသီဆိုရင္ေတာ႔ ပူလိုက္တာေၿပာမေနနဲ႔ေတာ႔.. ကန္တင္းေတာင္မသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ေနကပူေတာ႔တာ.. ထိုင္ေနရင္းကို ေခြၽးၿပိဳက္ၿပိဳက္က်ေရာ.. ၂၀၀၀ၿပည္႔ႏွစ္ရဲ႕ သံုးရာသီစလံုးကို ေက်ာင္းတက္ရင္းၿဖတ္သန္းခဲ႔ၿပီးတဲ႔ေနာက္ေတာ႔ ကြၽန္မေမွာ္ဘီသူလံုးလံုးၿဖစ္သြားခဲ႔ၿပီ.. ေမွာ္ဘီ၀န္းက်င္လဲ မေရာက္ဖူးတဲ႔ေနရာမရွိသေလာက္ၿဖစ္သြားၿပီေလ.. ေမွာ္ဘီေစ်းထဲက ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ေတာင္ ေဘာ္ဒါေတြၿဖစ္ေနၿပီေပါ႔..

(ဆက္ပါဦးမည္)

အိပ္မက္ထဲကေက်ာင္းေတာ္

ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ၾကီးလာရင္ဘာလုပ္မလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းအတြက္ ကြၽန္မမွာ ေၿဖစရာတစ္ခုတည္းရွိတာ.. အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္လို႔.. ဘယ္ေတာ႔ေမးေမး ဘယ္ႏွစ္ခါေမးေမး ေၿပာင္းလဲမသြားတဲ႔အေၿဖေပါ႔.. တကယ္တမ္း ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ႔ ဂုဏ္ထူး ၂ဘာသာနဲ႔ အမွတ္ေပါင္းကလည္း ဟိုမမွီဒီမမွီ.. စိတ္ဓါတ္က်လိုက္တာဆိုတာ မေၿပာပါနဲ႔.. က်က္စာကို ေသေအာင္မုန္းတာမို႔ လူမႈေရးဘာသာတြဲကို ၄၄ မွတ္နဲ႔ ေအာင္တယ္ဆိုယံုေလးေအာင္ခဲ႔တာေလ.. ကြၽန္မအေၾကာင္းသိတဲ႔ေဖေဖက အၾကံေပးတယ္.. သမီးဂ်ီတီအိုင္တက္ပါလား.. ၾကိဳးစားရင္ သမီးလိုခ်င္တဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ ရႏိုင္တဲ႔လမ္းစရွိတယ္တဲ႔.. ကြၽန္မ ေဖေဖ႔ကိုၿပန္ေမးတဲ႔ေမးခြန္းမွတ္မိေသးတယ္.. ဂ်ီတီအိုင္တက္ရင္ သမိုင္းတုို႔ ပထ၀ီတို႔လို ဘာမွန္းမသိ အလြတ္က်က္ရတာေတြ မပါဘူးမဟုတ္လားလို႔.. စာက်က္ဘယ္ေလာက္ပ်င္းထားသလဲၾကည္႔.. ေဖေဖကရယ္တယ္.. ငါ႔သမီးက လက္ေတြ႔မွၾကိဳက္တာကိုးတဲ႔.. ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၀င္ခြင္႔ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿဖစ္သြားတယ္.. ေလွ်ာက္လႊာၿဖည္႔ေတာ႔ ဦးစားေပးဘာသာေတြ အစဥ္လိုက္ၿဖည္႔ရတယ္ေလ.. ရူပေဗဒဆို အၿမဲအမွတ္ၿပည္႔ရတတ္တဲ႔ ကြၽန္မအတြက္ ေဖေဖေရြးေပးတာက အီလက္ထေရာနစ္တဲ႔.. တစ္ခုပဲၿဖည္႔တယ္.. ၀င္ခြင္႔စာေမးပြဲကို သန္လွ်င္ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းမွာသြားေၿဖရတာ.. ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ.. ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ႔ ဘာသာရပ္အထူးၿပဳကေတာ႔ အီလက္ထေရာနစ္ပါ.. တက္ရမယ္႔ေက်ာင္းက ေမွာ္ဘီတဲ႔.. ေမွာ္ဘီဆိုတာ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္႔ကို အစိမ္းသက္သက္ၾကီး.. ဘယ္နားရွိမွန္းေတာင္မသိဘူး.. အတူတူ၀င္ခြင္႔ေၿဖတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ါးခယ္မတို႔ မအူပင္တို႔ေရာက္ကုန္တယ္.. ေက်ာင္းသြားအပ္ရတဲ႔ေန႔က ေဖေဖနဲ႔အတူတူ ကားငွားၿပီးသြားၾကတယ္.. မွတ္မိေသးတယ္.. ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ ၁၉၉၉... ကိုယ္တက္ရမယ္႔ေက်ာင္းကို ပထမဆံုးၿမင္လိုက္ရေတာ႔ အံ႔ၾသလို႔.. အထက္တန္းေက်ာင္းေလးသာသာပဲရွိတာကိုး.. ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ဂါ၀န္၀တ္ထားတဲ႔ကြၽန္မကို ေက်ာင္းတက္ရင္လံုခ်ည္ပဲ၀တ္ရမွာေနာ္သမီးတဲ႔.. ေဖေဖ႔ကိုလဲမွာလိုက္တယ္.. သမီးကို လံုခ်ည္ပဲဆင္ပါတဲ႔ေလ.. မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မမွာလံုခ်ည္ဆိုလို႔ ေရလဲလံုခ်ည္နဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္းပဲရွိတာ.. ဘာရမလဲ အေဒၚေတြဆီက သမရေတာ႔တာေပါ႔.. အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ေဒၚတိုးတိုးသန္း.. ကြၽန္မေလးစားရတဲ႔သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ႔.. သေဘာေကာင္းသေလာက္ အေၿပာၾကမ္းပါတယ္..

ေက်ာင္းသြားအပ္တဲ႔ေန႔က အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ပင္ပန္းၿပီးလႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ကြၽန္မကိုၾကည္႔ၿပီး ေဖေဖက ဒီပံုနဲ႔ေတာ႔ ေန႔တိုင္းအသြားအၿပန္လုပ္ေနရရင္ မၿဖစ္ဘူးဆိုၿပီး အေဆာင္ေနခိုင္းပါတယ္.. ဒါနဲ႔ပဲ အေဆာင္ရွာရၿပန္တယ္ေပါ႔.. အန္တီမိုးနဲ႔အတူတူ အေဆာင္သြားရွာၾကေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႔က ေႏြဦးဆိုတဲ႔ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေလးမွာ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ႔ တစ္ေနရာစာေလး ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ရလိုက္တယ္.. ၂၀၀၀ၿပည္႔ႏွစ္ရဲ႔ ဇန္န၀ါရီလဆန္းမွာ ၅ႏွစ္တိတိ မက္ရမယ္မွန္းမသိေသးတဲ႔ ကြၽန္မရဲ႔အိပ္မက္တုိ႔ အစပ်ိဳးခဲ႔တယ္ေပါ႔...

၂၀၀၀ ၿပည္႔ႏွစ္

ေက်ာင္းစဖြင္႔ၿပီဆိုလို႔သာ အတန္းတက္ေနရတယ္.. ဘာစာမွ မယ္မယ္ရရ မသင္ရေသး.. ကြၽန္မတို႔က စနစ္သစ္ရဲ႔ ပထမဆံုးအတန္းဆိုေတာ႔ ဘာဆိုဘာမွ အဆင္သင္႔မၿဖစ္ေသး.. ဆရာေတြလက္ထဲမွာလဲ ဘာသင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွမရွိ.. တကယ္႔ကို ေယာင္ေၿခာက္ဆယ္ကာလပါပဲ.. အေဆာင္မွာအတူေနၾကသူေတြထဲမွာ ကြၽန္မနဲ႔ေမဂ်ာတူတဲ႔သူေတြရွိေတာ႔ရွိပါတယ္.. သူတို႔ေတြက စာၾကမ္းပိုးေတြ.. သင္သမွ်စာကိုပဲ အထပ္ထပ္ၾကည္႔.. ဘယ္မွမသြားခ်င္ၾကဆိုေတာ႔ ကြၽန္မနဲ႔က သိပ္ကီးမကိုက္ဘူး.. ကီးကိုက္တဲ႔ေဘာ္ေဘာ္ေတြက်ၿပန္ေတာ႔ ေမဂ်ာကမတူ.. အတန္းခ်ိန္ေတြခ်င္းကမတူ.. အၿမဲလိုလို တစ္ေယာက္တည္းေပါ႔.. တစ္လေလာက္ေယာင္ေနခဲ႔ၿပီး အတန္းေတြခြဲလိုက္ေတာ႔ တန္းခြဲ စီမွာက်တယ္.. အဲဒီတုန္းက ၀ိုင္တီယူတိုက္ရိုက္၀င္ခြင္႔ရတဲ႔သူေတြနဲ႔ အတူတူတက္ရတုန္း.. သူတို႔ေတြကလည္း မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ေလ.. ငါတို႔ကို ဂ်ီတီအိုင္ေတြနဲ႔ ေရာထားရလား.. တူသလား.. တန္သလားေပါ႔.. ကြၽန္မတို႔စီခန္းမွာ မိန္းကေလးအမ်ားစုက ၀ိုင္တီယူကဟာေတြဆိုေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ကသိပ္မကိုက္ဘူး.. သူငယ္ခ်င္းမရွိဘာမရွိနဲ႔ ပ်င္းလိုက္တာဆိုတာ မေၿပာပါနဲ႔ေတာ႔.. ေနာက္နည္းနည္းၾကာေတာ႔ ၀ိုင္တီယူေတြကို အတန္းသပ္သပ္ခြဲလိုက္တယ္.. ကြၽန္မက ဘီခန္းမွာ တက္ရတယ္ေပါ႔.. ႏွစ္ခန္းပဲက်န္ေတာ႔တာကိုး.. နည္းနည္းလဲေနသားက်သြားၿပီ.. အတန္းထဲကလူေတြနဲ႔လဲ ခင္ခင္မင္မင္ၿဖစ္လာၿပီဆိုေတာ႔ အရင္ကေလာက္ပ်င္းမေနရေတာ႔ဘူးေပါ႔.. လက္ေတြ႔ခ်ိန္ေတြမွာ တစ္ဖြဲ႔တည္းက်တဲ႔ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ခင္သြားတယ္.. တစ္ေယာက္က သိန္းေဇာ္ဦး.. တစ္ေယာက္ကၿပည္႔ၿဖိဳးေအာင္တဲ႔.. သူတို႔နဲ႔တစ္ေဆာင္တည္း အတူတူေနၾကတဲ႔ ေနလင္း.. ကိုကိုေအာင္.. ကိုသန္႔ဇင္တို႔နဲ႔ပါ ခင္သြားတယ္.. ကန္တင္းသြားလဲ သူတို႔နဲ႔ပဲ.. အဲဒီအထိ အတန္းထဲကမိန္းကေလးေတြနဲ႔ သိပ္အေစးမကပ္ေသးဘူး.. သင္ရတဲ႔စာေတြကလည္း ဘာမွမေရရာပါဘူး.. သင္လိုက္ၾက.. ၿပီးရင္သင္ထားတာေတြ မပါေတာ႔ဘူးလို႔ေၿပာလိုက္ၾက.. အသစ္ေတြထပ္သင္လိုက္ၾကနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနတာပဲ.. အေပ်ာ္ဆံုးကေတာ႔ ပံုဆြဲရတာပဲေပါ႔.. ဇင္းက်ိဳက္ေဆာင္က ပံုဆြဲခန္းေတြကို လြမ္းမိေသးေတာ႔တယ္.. ပံုဆြဲရင္း သရက္သီးေတြခူးစားၾကတာလဲမွတ္မိေသးတယ္.. ဇင္က်ိဳက္ေဆာင္ေဘးက သရက္ပင္ေတြကို ေတြးမိရင္ေတာင္သနားလာတယ္.. တီစကြဲေတြနဲ႔ သရက္သီးခူးၾကတာေလ.. ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ၆လၿပည္႔ေတာ႔ ပထမႏွစ္၀က္စာေမးပြဲေၿဖရတယ္.. ေမးခ်င္ရာေမးေၿဖခ်င္ရာေၿဖပဲ.. ဒါလည္းေအာင္တာပါပဲ.. ေက်ာင္းကဆရာေတြပဲ စစ္တာကိုး.. အေၾကာင္းသိေတြဆိုေတာ႔ ၿပီးေရာေပါ႔..

ဒုတိယႏွစ္၀က္ကို မင္း၀ံေဆာင္မွာတက္ရတယ္.. ကြၽန္မတို႔နာမည္ေပးထားတာက မဲဇာတဲ႔.. မဲဇာေရာက္လဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါပဲ.. ပိုေတာင္လြတ္လပ္ေသးတယ္.. ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရံုးခန္းနဲ႔ေ၀းတာကိုး.. အဲဒီတုန္းက ရံုးခန္းက အေဆာင္၁ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာေလ.. ၁၀၇ နဲ႔ ၁၀၈ အခန္းေတြေပါ႔.. အဲဒီမင္း၀ံေဆာင္အခန္းေလးထဲမွာ ဆရာဦးမိုး၀င္းက ဒစ္ဂ်စ္တယ္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တယ္.. ဆရာဦးစိုးရာဇာက ဆားကစ္ေတြကို ခြဲၿခမ္းစိတ္ၿဖာၿပခဲ႔တယ္.. ဆရာမေဒၚအမာၾကဴက ဆက္သြယ္ေရးေတြအေၾကာင္း ေၿပာၿပခဲ႔တယ္.. ကြၽန္မတို႔တေတြလည္း ကန္တင္းတစ္လွည္႔.. ဖဲ၀ိုင္းတလွည္႔.. စာသင္ခန္းထဲတလွည္႔ထိုင္ရင္း.. တစ္ႏွစ္ကုန္ခဲ႔တယ္ေပါ႔...

(ဆက္ပါဦးမည္)

သားသားလူလည္ေလး

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီမို႔ သားသားက အေတာ္ေလးလည္ေနၿပီ.. ေမေမ ေဖေဖ မားမားေခၚတတ္ၿပီ.. သားသားေရလို႔ေခၚရင္ ဗ်ာလို႔ထူးတတ္ၿပီ.. ထမင္းစားခ်င္ရင္ မန္မန္လို႔ေတာင္းတတ္ၿပီ.. တြတ္တီးတြတ္တာ အရြယ္ကေလးေရာက္လာၿပီေပါ႔.. ေၿပာသမွ်စကားေတြကို အကုန္နားလည္ေနၿပီေလ.. အရပ္ကအရမ္းရွည္ေနေတာ႔ ပိန္ေနသလိုပဲ.. ၀.၈၂၅ မီတာေတာင္ရွိတယ္.. တစ္ႏွစ္အရြယ္ ရြယ္တူေတြနဲ႔ယွဥ္ေတာ႔ သားသားက အရွည္ၾကီးၿဖစ္ေနတယ္.. ကြၽန္မက သူ႔ကို တုတ္တုတ္ခဲခဲေလးၿဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ အခု အသားေတြမ်ားမ်ားေကြၽးေနတယ္ေလ.. သူကေတာ႔ေကြၽးရင္စားတာပဲ.. အသီးေတြလည္းအရမ္းၾကိုက္တယ္.. ဖရဲသီးနဲ႔ပန္းသီးကေတာ႔ သူ႔အၾကိဳက္ဆံုးေပါ႔.. ဖရဲသီးကိုဆို သူ႔သြားေလး ၈ေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုက္၀ါးစားတတ္ၿပီ.. ေခ်ာကလက္လည္းအရမ္းၾကိဳက္တယ္.. ခ်ိစ္လဲ ၾကိဳက္မွၾကိဳက္..

သားသားက ပူရင္တစက္မွမေနႏိုင္ပါဘူး.. အရမ္းအေအးၾကိဳက္တယ္.. ညေနဆို ကြၽန္မၿပန္ေရာက္တာနဲ႔ အခန္းထဲေခၚသြားၿပီး အဲကြန္းအတင္းဖြင္႔ခိုင္းတတ္ေနၿပီ.. ရီမုတ္ကြန္ထရိုးယူေပးတယ္.. ကြန္ပရက္ဆာခလုတ္ကို လက္ညိႈးထိုးၿပၿပီး ဖြင္႔ခိုင္းတယ္.. ၿပတင္းေပါက္ပိတ္ခိုင္းတယ္.. ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပိတ္ခိုင္းတယ္ေလ.. လူၾကီးေတြလုပ္သမွ် မွတ္ထားၿပီး အမူအယာနဲ႔ ခိုင္းေတာ႔တာ.. စကားမ်ားေၿပာတတ္လို႔ကေတာ႔ ေဖေဖေရာေမေမေရာ ခိုင္းဖတ္ၿဖစ္ဖို႔သာၿပင္ေပေတာ႔ပဲ.. ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္ရင္ မီးပိတ္ရတာလဲအေမာ.. မားမားဖုန္းကိုဆို ခဏခဏယူေဆာ႔လြန္းလို႔ ကြၽမ္းေနၿပီ.. ကင္မရာဖြင္႔ၿပီး ရိုက္တတ္ေနၿပီ.. ၾကီးလာရင္ ဦးဦးသစ္တို႔ ဦးဦးဗီလိန္တို႔ကိုင္တဲ႔ အုန္းသီး၀ယ္ေပးလို႔မ်ား ပူဆာမလားပဲ..

လမ္းစေလွ်ာက္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၿပီ.. ကိုင္ၿပီးေတာ႔ေလွ်ာက္သြားတတ္ေနၿပီဆိုေတာ႔ တစ္ခ်က္မွ အလစ္ေပးလို႔မရဘူးေပါ႔.. ဆိုဖာေပၚတြယ္တက္ ခုတင္ေပၚတြယ္တက္နဲ႔မို႔ ၿပဳတ္က်မွာစိုးတာနဲ႔ သူ႔ေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရတယ္ေလ.. ထိန္းရတဲ႔သူ မသက္သာဘူးေပါ႔.. ဂ်ီမက်တတ္တာပဲေတာ္ေသးတယ္ေၿပာရမယ္.. သူ႔ဟာသူ ေဆာ႔ေနတာပဲ.. တစ္အိမ္လံုး မြစာက်ဲေနေအာင္လည္း ဖြတတ္ေနၿပီ.. အံဆြဲေတြပါမက်န္ သူ႕လက္မက်တဲ႔ေနရာမရွိသေလာက္ပဲ..

တိုက္ေအာက္ကိုေရာက္ၿပီဆို အေအးေရာင္းတဲ႔စက္နားကို သြားရမွ.. အေအး၀ယ္ရမွ.. မိုင္လိုဘူးကိုသိေနၿပီ.. မိုင္လိုဘယ္မွလဲဆို ဘူးေတြအစံုရွိတဲ႔အထဲက ေရြးၿပတတ္တယ္.. တေန႔က မိုင္လိုကုန္ေနလို႔ ပန္းသီးေဖ်ာ္ရည္၀ယ္တိုက္တယ္.. တစ္ငံုေသာက္ၾကည္႔ၿပီးေတာ႔ တအံ႔တၾသေလး ကြၽန္မကိုေမာ႔ၾကည္႔ၿပီး “အာ.. ပဲပဲ” တဲ႔.. ပန္းသီးကို သူက ပဲပဲလို႔ေခၚတာေလ.. ပန္းသီးပါလားဆိုတဲ႔သေဘာေပါ႔.. အရသာမွတ္မိေနတာမ်ား ရိုက္ခ်င္စရာေလး..

သားသားလူလည္ေလးရဲ႔ တိုးတက္မႈေလးေတြပါ.. အေမေတြမ်ား သားသမီးအေၾကာင္း ၾကြားေနရရင္ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ေပါ႔...

ကြၽန္မတို႔ေဘာ႔စ္

မနက္က ကြၽန္မမန္ေနဂ်ာနဲ႔ကြၽန္မ ရန္ၿဖစ္ၾကပါတယ္.. စလံုးေတြရဲ႔ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခုခုဆို သူ႔လႊဲခ်ကိုယ္႔လႊဲခ်လုပ္ၾကလို႔ ရန္ၿဖစ္ရတာေပါ႔.. ကြၽန္မက ရံုးမွာရွိသမွ် လိုင္စင္ေတြအားလံုးကို ေလွ်ာက္တာ အသစ္လဲတာေတြ တာ၀န္ယူရပါတယ္.. Barges ေတြရဲ႔လိုင္စင္ေတြေရာပဲေပါ႔.. Barges ေတြအတြက္က လိုအပ္တဲ႔စာရြက္စာတမ္းေတြကို ဆိပ္ကမ္းဌာနကိုတင္ၿပီးရင္ လိုင္စင္ခ်မေပးခင္ Craft Inspection လာစစ္ပါတယ္.. မေန႔က ကြၽန္မရံုးမတက္တုန္း ဘာေတြၿဖစ္ၾကတယ္မသိဘူး.. မနက္ရံုးေရာက္တာနဲ႔ကြၽန္မကို ေမးပါတယ္..
Manager: Zin, have u renewed the MPA License for Atlantis II & V?
Me: Yes, I had already submitted the renewal application last week.
Manager: Then why GM told me all these licenses had expired?
Me: It may be because of the Inspection had failed.
Manager: Why the inspection failed? Why did u submit the renewal application lately?
Me: Who told u that I had submitted the application lately? The inspection, neither pass nor fail, is nothing to do with us!
Manager: You say it is nothing to do with us but later, if the blame come to us, I don't know how to answer!
Me: Well! You don't know how to handle it, right? If somebody blame on us, just call me in. Just ask me to handle him. I don't care anybody! I did nothing wrong!
အၿပန္အလွန္ေၿပာၾကတာက ဒီေလာက္ပါပဲ.. ၿပီးေတာ႔သူတစ္ေယာက္တည္း ဘာေတြပြစိပြစိေၿပာေနလဲမသိဘူး.. ကြၽန္မလည္းစိတ္တိုလာၿပီး ဟိုေဆာင္႔ ဒီေဆာင္႔လုပ္တာေပါ႔.. ကြၽန္မစိတ္တိုလာမွန္းသိေတာ႔ တိတ္သြားပါတယ္.. ကြၽန္မကေၿပာထားဖူးတာကိုး တို႔ၿမန္မာေတြက ေတာ္ရံုစိတ္မဆိုးတတ္ဘူး.. စိတ္ဆိုးလာရင္လဲ လူေတာင္သတ္ရဲတယ္.. မဟုတ္ဘဲေတာ႔လာမေၿပာနဲ႔လို႔.. ခဏေနေတာ႔ အစည္းအေ၀းသြားတက္ပါတယ္.. အစည္းအေ၀းကၿပန္လာေတာ႔ ၁၀ေပေတာင္မေ၀းတဲ႔ သူ႔စားပြဲကေနကြၽန္မဆီဖုန္းလွမ္းဆက္ပါတယ္.. မနက္ကသူမွားသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ႔.. နင္ေၿပာတာမွန္ပါတယ္တဲ႔.. ငါကဘာမွန္းမသိလို႔နင္႔ကိုေၿပာမိတာပါတဲ႔ေလ.. ဘာမွၿပန္မေၿပာဘဲ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္.. သူ႔ကိုလွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ သြားၿဖဲေလးနဲ႔ရီၿပတယ္..
ထမင္းစားခ်ိန္က်ေတာ႔ ကြၽန္မလဲ ကန္တင္းသြားဖို႔ပ်င္းလို႔ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္စားပါတယ္.. အဲဒါသူၿမင္သြားေတာ႔ ဘာလို႔ေခါက္ဆြဲပဲစားေနတာလဲ.. ထမင္းသြားမစားဘူးလား.. ငါအၿပင္သြားစားမွာ.. ဘာ၀ယ္လာေပးရမလဲတဲ႔.. ေနပါေစ.. မလိုဘူးလို႔ ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္.. ရံုးၿပန္တက္ေတာ႔ကြၽန္မကိုလာေခၚတယ္.. မနက္ၿဖန္လုပ္မယ္႔ ဆာေဗးအတြက္ မုန္႔သြားမွာမလို႔ လိုက္ခဲ႔တဲ႔.. ဟိုေရာက္ေတာ႔မုန္႔မွာၿပီး အၿပန္ ရံုးခန္းထဲကလူေတြအားလံုးအတြက္ မုန္႔၀ယ္မယ္တဲ႔.. ကြၽန္မၾကိဳက္တာ၀ယ္ဆိုၿပီး အတင္း၀ယ္ခိုင္းပါတယ္.. ဘာရမလဲ ေစ်းအၾကီးဆံုးေရြး၀ယ္လာခဲ႔တယ္.. ရံုးေရာက္ေတာ႔ အားလံုးကအံ႔ၾသေနၾကတာေပါ႔.. ကပ္ေစးနဲၾကီးက မုန္႔၀ယ္ေကြၽးလို႔.. ေနာက္ဆို နင္သူနဲ႔မ်ားမ်ားရန္ၿဖစ္ေပးတဲ႔ ၀ိုင္းေၿပာၾကတယ္.. ဟုတ္ပ.. မုန္႔ခဏခဏစားရေအာင္ ရန္ပဲၿဖစ္ေနရေတာ႔မလုိလို.. ကြၽန္မတို႔ ေဘာ႔စ္ကအဲဒီလို......

THE CANDLE ROCK PERFORMANCE

စေနေန႔က အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခု ရလိုက္တယ္... သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. သီခ်င္းဆိုတာ ၀ါသနာပါတဲ႔ကြၽန္မအတြက္ တီး၀ိုင္းနဲ႔ လူေရွ႔မွာ ပထမဆံုးဆိုဖူတဲ႔ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေပါ႔.. ေၾကာက္ေနမယ္ထင္ထားခဲ႔တာ.. အံ႔ၾသစရာပဲ လံုး၀ေၾကာက္မေနခဲ႔ဘူး.. ဆိုလို႔ကလည္းေကာင္းမွေကာင္းပဲ.. ကံေကာင္းသြားတာက စံုတြဲသီခ်င္းကို အရင္ဆိုရတာပါပဲ.. တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ႔ ေၾကာင္မေနေတာ႔ဘူးေပါ႔... ၿမတ္ႏိုးၿခင္းမိုးတိမ္ ဆိုတဲ႔သီခ်င္းေလ.. ေယာက္်ားေလးအဆိုရွင္က ကိုပန္ကိုပါ.. အရမ္းကို အသံေကာင္း သီခ်င္းအဆိုေကာင္းတဲ႔ အစ္ကိုၾကီးေပါ႔.. ေလးၿဖဴရဲ႔ ဂီတလိုသီခ်င္းမ်ိဳးကို အသံအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဆိုသြားႏိုင္တယ္ေလ.. ကိုထင္ၾကီး ကိုဘိုဘို ကိုထက္ေအာင္ၿဖိဳး ကိုသန္းေအာင္ ကိုမင္းဥာဏ္ အားလံုးပဲ အရမ္းေတာ္ၾကပါတယ္.. တကယ္႔ ဟဲဗီးေရာ႔ခ္ေတြကို အသံေကာငး္ေကာင္းနဲ႔ ဆိုသြားလိုက္ၾကတာမ်ား အားက်မိပါရဲ႔.. ကိုကိုေရခ်စ္မိၿပီဆိုတဲ႔ ထက္ထက္ရယ္.. မခ်စ္ဘူးမေၿပာပါနဲ႔ လို႔ဆိုေလတဲ႔ ေမသူရယ္.. မင္းပဲေကာင္းတယ္လို႔ေၿပာတဲ႔ မယုရယ္ကလဲ အရမ္းေတာ္ၾကပါတယ္.. ကြၽန္မဆိုရတဲ႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္က ခ်ယ္ရီၿမိဳ႕တဲ႔ ဆုန္သင္းပါရ္သီခ်င္း.. သီခ်င္းေကာင္းေလးပါပဲ.. ကြၽန္မဆိုလိုက္မွ ပ်က္သြားသလားေတာ႔ မေၿပာတတ္ဘူး း) .. တီးတဲ႔သူေတြကလည္း အရမ္းေတာ္ပါတယ္.. ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔သူေတြခ်ည္းပဲ စုစည္းၾကတဲ႔ပြဲေလးမို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ.. ေနာက္လဲ ဒီလိုပြဲမ်ိဳးၾကံဳခ်င္ပါေသးတယ္.. ကဲ.. စီစဥ္သူ ကုိေအာင္ၿမိဳင္သင္းေရ.. ေနာက္တစ္ပြဲဘယ္ေတာ႔လဲဗ်ိဳ႕......