ခ်စ္ေသာကမာၻေၿမ

၂၀၁၂က်ရင္ ကမာၻၾကီးပ်က္ေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔သတင္းၾကားေတာ႔ တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္.... ကင္ဆာေရာဂါသည္တစ္ေယာက္ကို ၆လပဲခံေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး သက္တမ္းခန္႔မွန္းေပးတာမ်ိဳးလိုပါပဲလားလို႔... တိုးတက္လာတဲ႔ သိပံပညာရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးက ကမာၻၾကီးကို နာမက်န္းၿဖစ္ေစတယ္ဆိုေတာ႔ အားလံုးသိၿပီးသားပါပဲ... ခုေတာ႔ နာမက်န္းၿဖစ္ရံုမကလို႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကိုေရာက္ေနၿပီတဲ႔လား.... လူသားအားလံုးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲထည္႔ထမ္းထားရတဲ႔ မိခင္နဲ႔တူေသာကမာၻၾကီး... သူ.... ပ်က္စီးရေတာ႔မယ္တဲ႔လား...

၁) ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနခ်င္လဲ ...
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြ.... ကၽြန္မကိုခ်စ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ အတူတူ... ေမြးရပ္ေၿမမွာ ရွိေနခ်င္္ပါတယ္...

(၂) ဘာေတြခံစားေနရမလဲ ...
အေတြအၾကံဳသစ္ေတြအတြက္ ရင္ခုန္ေနမယ္ထင္ပါရဲ႕...

(၃) ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားမလဲ ...
ၿပင္မေနေတာ႔ပါဘူး.... ၿဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းေပါ႔

(၄) ဝမ္းနည္းမိမွာက ...
အရင္သြားႏွင္႔တဲ႔ ေဖေဖ႔အတြက္.... (ေနာက္ဆံုးခရီးကို အတူတူသြားခ်င္တာ)

(၅) ေၾကာက္လန္႔မိတာက ...
ငါမေသပဲက်န္ခဲ႔ရင္ ဒုကၡ...

(၆) ေဆာင္ထားခ်င္တာက ...
ဘာမွေဆာင္ထားခ်င္ေတာ႔ပါဘူး... အဲ... ေရဘူးေတာ႔ေဆာင္ထားရမယ္ထင္ပါရဲ႕... လူစံုတက္စံုဆိုေတာ႔ ပြားၾကမွာေလ...

(၇) ဘာေတြေရးမိမလဲ ..
ေရးႏိုင္မယ္မထင္ဘူး... ခုေတာင္ၿဖစ္ညွစ္ေရးေနရတာ...

(၈) ေတြးမိေတြးရာ အေတြး ...
ေၾသာ္... လူၿဖစ္ရတဲ႔ဒုကၡ... ကမာၻပ်က္မွာေတာင္ၾကိဳသိေနရတယ္လို႔ေနာ္...

(၉) ဂုဏ္ယူခ်င္တာက ...
ကမာၻၾကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ငါရွင္သန္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္...

(၁၀) ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက ...
ႏွစ္၃၀.... ေတာ္ေလာက္ပါၿပီေလ...

(၁၁) က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း ...
"ကမာၻထက္မာတဲ႔ ငါကြ"

ကိုတင္မင္းထက္ေရ... ေရးၿပီးၿပီ... ဘာေတြေရးမိမွန္းေတာ႔မသိဘူး... ဥဒါန္းကေတာ႔ ကူးခ်ထားတယ္... သေဘာက်လို႔... :)