.............

အရာရာခမ်းခြောက်သွားဖို့..

၁၀နှစ်ဆိုတာ လုံလောက်တဲ့အချိန်လား...

ပေးထားခဲ့ပါတယ်

နင်မရခဲ့ဘူးဆိုရင်တော့

အလွဲတကာ့အလွဲထဲ

ဒီတခါအလွဲဆုံးပေါ့..

နင်မရှုံးပါဘူး

မရုန်းနိုင်တာကငါ..

ဘာမှန်းမသိတဲ့ကြိုးတွေကအထပ်ထပ်နဲ့မို့

အဆုံးမသတ်နိုင်တာက

ငါကိုယ်တိုင်ပေါ့..

ဘဝလမ်းပေါ်မှာ

ဂငယ်ကွေ့ကွေ့လို့ရဖို့

ဘာအမှတ်အသားကိုရှာရမှာလဲ..

မိုးကြိုးကိုကာဖို့

ထန်းလက်ရှာသလိုများ ဖြစ်နေမလားပဲ..

ငါလား..

အသည်းကွဲနေတာမဟုတ်ဘူး

ကွဲစရာအသည်းကို မရှိတော့တာ..

ဘာလိုချင်တာလဲမမေးနဲ့

ငါ့ရင်ထဲ နင်မမြင်ရမှတော့

ဘာကိုလိုချင်ရဦးမှာတဲ့လဲ..

မနှစ်သိမ့်ပါနဲ့..

အနာစိမ်းပေါ်ကို

ပျားရည်ပဲလောင်းလောင်း အက်ဆစ်နဲ့ပဲပက်ပက်

စပ်တာကတော့စပ်မှာပဲ..

အကောင်းဆုံးကတော့ဟာ..

နင်ငါ့ကို ပစ်သာထားလိုက်...

ငါ့အတ္တနဲ့ငါ

ငါ့ဒေါသနဲ့ငါ

ငါ့သောကနဲ့ငါ

မျောချင်ရာပဲမျောနေပါရစေတော့..

အချစ်လား..

အဲဒါတော့ မမေးကြေးပေါ့..

ပွင့်မြူးဇင်

၂၄.၀၈.၂၀၁၁