အခ်စ္လို႔အမည္တြင္ေသာထိုအရာ

စကားတတ္ကာစအရြယ္တုန္းက ခ်စ္လားလို႔ေမးရင္ ခ်စ္တယ္.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆို မ်ားၾကီး ဘယ္ကခ်စ္တာလဲဆို ဗိုက္ဗိုက္ထဲကလို႔ ေၿဖေလ႔ရွိခဲ႔တယ္.. အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔စကားေလးေနာက္မွာ ဘာအေရာင္ဘာအရိပ္မွ ရွိမေနခဲ႔ေလာက္ေသး.. နည္းနည္းသိတတ္လာတဲ႔အရြယ္က်ေတာ႔ မိဘေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ တြယ္တာၿခင္းေတြ ေလးစားအားကိုးၿခင္းေတြ ရွိေနခဲ႔မွာေပါ႔.. အဲသလိုခ်စ္ၿခင္းမ်ိဳးက လူေတြေၿပာတဲ႔ ၅၂၈ ခ်စ္ၿခင္း.. ေအးၿမလွပါတယ္ဆိုတဲ႔ ၅၂၈ခ်စ္ၿခင္းကေတာင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ေကြကြင္းၾကရတဲ႔အခါ ပူေလာင္ခံစားရေစတာပါပဲ..

သစ္ရြက္လႈပ္တာေတာင္ ရယ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ စိတ္ကစားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးက်ေတာ႔ အခ်စ္လို႔နာမည္တပ္ရင္ အခ်စ္ဆိုတဲ႔အရာကို မေလးစားရာမ်ားက်ေနမလားပဲ.. ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေၿပာင္းလဲလာမႈေတြေၾကာင္႔ ပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႔ဂရုထားေစာင္႔ၾကည္႔မႈကို ခံေနရတယ္လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထင္ေနတတ္တဲ႔ ကာလမ်ိဳးမွာ ဟိုေကာင္ေလးက ငါ႔ကိုမ်ားခ်စ္ေနသလား ဟိုအကိုၾကီးရဲ႕အၾကည္႔ေတြက မရိုးသားဘူး.. ငါ ဟိုတေယာက္ကိုမ်ား ခ်စ္မိေနၿပီလား.. စတာေတြက စိတ္ကစားတာသက္သက္ေတြပဲလုိ႔ သတ္မွတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္..

ကြၽန္မအတြက္ အခ်စ္လို႔အမည္တြင္ေသာထိုအရာနဲ႔ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕စေတြ႕ရတာက အသက္၁၈ႏွစ္ေလာက္မွာေပါ႔.. ကြၽန္မ လူတေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္မိသြားခဲ႔တယ္.. သူမ်ားေတြအၿမင္မွာ ဘာမွထူးၿခားမေနတဲ႔ သူ႕ပံုစံ သူ႔အမူအယာေတြက ကြၽန္မအတြက္ေတာ႔ သိပ္ကိုထူးၿခားေနတတ္တာ.. သူဘာလုပ္လုပ္ သူဘာေၿပာေၿပာ အေကာင္းပဲၿမင္တတ္ခဲ႔တာေတြက ကြၽန္မသူ႕ကိုခ်စ္ေနလို႔အၿပစ္မၿမင္တာပဲဆိုတာ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္သိလာရတယ္ေလ.. သူကေတာ႔ ကြၽန္မကိုခ်စ္မေနခဲ႔ဘူး.. ကြၽန္မသူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာေတာင္ သူမသိခဲ႔ဘူး.. ခုထက္ထိလဲ မသိပါဘူး.. ဘာဇာတ္လမ္းမွမၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းသက္သက္ပံုၿပင္ေလးေပါ႔.. တေန႔တေန႔ သူ႔အေၾကာင္းကဗ်ာေတြေရး.. အိပ္မက္ထဲမွာသူနဲ႔ေတြ႔.. သီခ်င္းဆိုၿဖစ္ရင္ေတာင္ တဖက္သတ္အခ်စ္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ႔သီခ်င္းေတြခ်ည္းေပါ႔.. သူလိုအပ္ေနမယ္ထင္တာေတြကို သူမသိေအာင္ၿဖည္႔ေပးေနရတာကိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ကြၽန္မေပ်ာ္ေနခဲ႔ဖူးတယ္.. ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ခိုးခိုးၾကည္႔ရတာကိုက အခ်စ္ရဲ႕အရသာလို႔ ကြၽန္မထင္ခဲ႔ဖူးတာေပါ႔.. သူနဲ႔စကားေၿပာေနရရင္ သူ႔အၿပံဳးေလးေတြ ၿမင္ေနရရင္ ကြၽန္မရဲ႕ေန႔ေတြဟာ ၿပည္႔စံုေနပါၿပီလို႔ ထင္မိေနတတ္တဲ႔အထိကို အခ်စ္တခုအတြက္ ကြၽန္မရူးခဲ႔ဖူးတယ္ေလ.. ခုေနၿပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ သူ႔အခ်စ္ကိုမရခဲ႔လို႔သာ ကြၽန္မသူ႔အေပၚအဲသေလာက္ ရူးခဲ႔တာၿဖစ္မယ္လို႔.. သူကသာကြၽန္မကိုခ်စ္ခဲ႔တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မရဲ႕ရူးသြပ္ၿခင္းေတြ အဲသေလာက္မ်ားခဲ႔မယ္မထင္ဘူး.. လူဆိုတာ မရႏိုင္တာကိုမွ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားတတ္ခဲ႔တာမို႔လား..

ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ႔ သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ၿပန္သက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတဲ႔ နယူတန္သေဘာတရားနဲ႔ခ်စ္ၿခင္းမ်ိဳးကို ကြၽန္မစေတြ႕ခဲ႔ရတယ္.. ႏွလံုးသားကို အလိုလိုက္တဲ႔အရြယ္လဲမဟုတ္ေတာ႔တာမို႔ ဦးေႏွာက္ရဲ႕အကူအညီနည္းနည္းပါတဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းေပါ႔.. ငါသူ႔ကို တသက္လံုးလက္တြဲႏိုင္မွာလားလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၿပီးေတာ႔မွ သူ႔အခ်စ္ကိုလက္ခံခဲ႔တာ.. ကြၽန္မက သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ဦးပါ.. ကြၽန္မတို႔စခ်စ္သြားၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူက ၁၈ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္.. သူ႔ထက္ ၄ႏွစ္ေလာက္ၾကီးတဲ႔ကြၽန္မအတြက္ သူက ကေလးတေယာက္လိုပဲေပါ႔.. ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ဘက္ကို သိမ္ေမြ႔တဲ႔နည္းေတြနဲ႔ ဆြဲယူခဲ႔ရၿခင္းကိုက ခ်စ္ၿခင္းရဲ႕အႏုပညာပါပဲ.. သူ႔ကိုခ်စ္တဲ႔ခ်စ္ၿခင္းကေတာ႔ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူမယ္ထင္တယ္.. သူကလဲ ကြၽန္မကို ကြၽန္မမိသားစုကို သိပ္တြယ္တာသြားခဲ႔တယ္.. စိတ္ဆတ္ေဒါသၾကီးတဲ႔ကြၽန္မအတြက္ သူက အေခ်ာ႔ေကာင္းတယ္ေလ.. ဘယ္သူ႔ေၾကာင္႔ပဲ စိတ္ေတြဆိုးေနေန သူေခ်ာ႔တတ္ခဲ႔တယ္.. မီးနဲ႔ေရလိုမ်ိဳး မီးမ်ားရင္ေရကူ ေရမ်ားရင္မီးကူလို႔ အေအးမပူတဲ႔အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေပါ႔..

ခ်စ္သူသက္တမ္း ၆ႏွစ္အၾကာမွာ ကြၽန္မတို႔လက္ထပ္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္.. ေနာက္ေတာ႔ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးအၾကီးၾကီးတခု ထပ္တိုးလာခဲ႔တယ္ေလ.. ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ မိဘေနရာေရာက္လာေတာ႔ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ သားသမီးအေပၚခ်စ္တဲ႔ခ်စ္ၿခင္းကို ပိုၿပီးနားလည္လာရတယ္.. ကိုယ္႔သားသမီးကို လိုေလေသးမရွိထားခ်င္တာ.. အေကာင္းတကာ႔အေကာင္းဆံုးေတြပဲ ေပးခ်င္တာ.. ထူးခြၽန္ထက္ၿမတ္ေစခ်င္တာေတြက ခ်စ္ၿခင္းေၾကာင္႔ၿဖစ္ရတဲ႔ ေလာဘေတြေပါ႔.. လိုခ်င္သလိုမ်ားၿဖစ္မလာခဲ႔ရင္ ေဒါသေတြကထြက္ရဦးမယ္.. စိုးရိမ္ပူပန္ရတာေတြကလဲ မ်ားမွမ်ားပဲ.. သူေလးအတြက္ လိုအပ္သမွ်ေတြကို စဥ္းစားၿပီး လိုက္ၿဖည္႔ဆည္းေပးေနရတာကိုပဲ ပီတိေတြၿဖာေနရတာေလ.. ေမေမ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔မ်ား ေၿပာလိုက္ရင္ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ႔ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြနဲ႔ ေက်နပ္ၿပံဳးေပ်ာ္ေနေတာ႔တာ.. သားေလးရဲ႕အသံေလးက ေလာကမွာအခ်ိဳဆံုး.. သားေလးေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ကေလး တခါမွမေတြ႕ဖူးဘူးလို႔ ထင္ေနတာေလ.. မိခင္တေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေတြက အဲသလိုေပါ႔..

ကဲ.. ကြၽန္မေၿပာခ်င္တဲ႔အခ်စ္အေၾကာင္းက ဒီေလာက္ပါပဲ.. မမသက္ေ၀တဂ္လို႔ ေရးပါတယ္.. ဖတ္မိတဲ႔သူေတြကိုလဲ ေရးေပးၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္.. အဲ.. ကြၽန္မရဲ႕အခ်စ္ဦးက ခုဘယ္ေရာက္သြားလဲလို႔ေတာ႔ ေမးနဲ႔ေနာ္.. ေၿပာၿပဘူး.. း)