ထိုင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကန္တင္းဆိုင္ေလးမ်ား

ေက်ာင္းသားဘ၀ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြအေၾကာင္း ၿပန္ၿပန္ေတြးတိုင္း မပါမၿဖစ္က ေက်ာင္းကန္တင္းက ဆိုင္ေလးေတြေပါ႔.. အၿပင္က စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ မရတတ္တဲ႔ အစားအစာဆန္းေလးေတြနဲ႔ ကြၽမ္း၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တာလဲ ေက်ာင္းကန္တင္းက ဆိုင္ေလးေတြမွာပဲေပါ႔..

ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္းစတက္ေတာ႔ ေမွာ္ဘီဂ်ီတီစီရဲ႕ကန္တင္းမွာ ဆိုင္ေလး၃ဆိုင္ပဲရွိေသးတယ္.. ေက်ာင္းအ၀င္၀ရဲ႕ဘယ္ဖက္မွာက ဂ်က္စမင္းဆိုတဲ႔ဆိုင္ေလး.. အစားအေသာက္သိပ္မေကာင္းလို႔ ထိုင္ခဲတဲ႔ဆိုင္ေပါ႔.. စက္မႈက ေယာက္်ားေလးေတြအထိုင္မ်ားလို႔ ၀င္မထိုင္ၿဖစ္တာလဲပါတယ္.. ေနာက္ပိုင္း ကန္တင္းအသစ္ေဆာက္ၿပီးေတာ႔ ခ်က္တဲ႔သူလဲေၿပာင္းသြားလို႔ထင္တယ္.. စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းရွိလာတာနဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင္႔ဆြဲေတာင္ ယူစားၿဖစ္လိုက္တယ္ေလ.. ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီးေတာ႔မွပါ.. ေမာင္ကေဘးနားမွာပါေနေတာ႔ ဘယ္ဆိုင္ၿဖစ္ၿဖစ္ ၀င္ရဲသြားၿပီေလ.. ဂ်က္စမင္ကအစားအစာေတြထဲ မွတ္မိေနတာက တပြဲ၁၀၀ေပးရတဲ႔ ၾကာဇံဆီခ်က္ေပါ႔.. ဘာအသားမွမပါဘဲကို စားလို႔ေကာင္းပါတယ္..

ေနာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္က ေကာင္းထက္တဲ႔.. အ၀င္လမ္းရဲ႕ ညာဘက္မွာရွိတာေပါ႔.. ေက်ာင္းစတက္တက္ခ်င္း အထိုင္အမ်ားဆံုးဆိုင္ေလ.. ဆိုင္ကက်ယ္ၿပီး သီခ်င္းေတြဘာေတြလဲဖြင္႔တာမို႔ ပ်င္းရင္ကို သြားထိုင္ေနၿဖစ္တယ္.. သူ႕ဆိုင္က ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကေတာ႔ အသည္းစြဲပဲ.. ေရခဲသုတ္လဲစားေကာင္းတယ္.. ကြၽန္မတို႔ေဘာ္ဒါေဆာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုၿဖစ္ေနေတာ႔ ညေနစာစားခ်ိန္ဆိုလဲ ေကာင္းထက္ကိုပဲ သြားၿဖစ္တယ္ေလ..

ေနာက္တစ္ဆိုင္က မိဘေမတၲာတဲ႔.. အဘဆိုင္လို႔ပဲေခၚၾကတယ္.. အဘတို႔လင္မယားက ေစတနာေကာင္းလို႔ လူအၿမဲၿပည္႔ေနတတ္တဲ႔ဆိုင္ေပါ႔.. ဟင္းေတြလဲေကာင္းတယ္.. ဆရာမၾကီးအိမ္နဲ႔ကပ္လွ်က္ ေညာင္ပင္ေအာက္မွာရွိတာေလ.. လူမ်ားလို႔သာမထိုင္ၿဖစ္တာ ဟင္းေတြကေကာင္းေတာ႔ ပါဆယ္သြားသြားဆြဲၿဖစ္တယ္.. အလကားေပးတဲ႔ သီးစံုခ်ည္ရည္ကအစ ေစတနာထားခ်က္လို႔ စားေကာင္းေနတတ္တာပါ..

၃လ ၄လေလာက္ေနေတာ႔ ေကာင္းထက္ေဘးနားမွာ ၀ါးရံုရိပ္ဆိုတဲ႔ဆိုင္ေလးတိုးလာတယ္.. အိမ္ခ်က္ဟင္းေလးေတြလိုပဲမို႔ စားေကာင္းတာပါပဲ.. သူတို႔ဆိုင္က ေရွာက္သီးသုပ္ေလး အရမ္းစားေကာင္းတာ မွတ္မိေနေသးပါရဲ႕.. က်န္တဲ႔အသုပ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ႔ အသုပ္စားခ်င္ရင္ ၀ါးရံုရိပ္ကို သြားၿဖစ္တယ္.. ေရေႏြးၾကမ္းကလည္း လဖက္ေၿခာက္ေကာင္းေကာင္းသံုးလို႔ ေသာက္ေကာင္းတာကိုး..

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႔ ကန္တင္းဆိုင္ခန္းတြဲေတြ အသစ္ေဆာက္လိုက္တယ္.. တစုတစည္းတည္းၿဖစ္သြားတာေပါ႔.. သီခ်င္းေတြအၿပိဳင္ဖြင္႔ၾကလို႔ နားညည္းလိုက္တာမေၿပာပါနဲ႔.. တဆိုင္နဲ႔တဆိုင္က ကပ္ေနတာမို႔လား.. အသံေတြလံုးၿပီး ဘယ္လိုမွ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ၿဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ.. ဆိုင္သစ္ေတြလဲ ထပ္တိုးလာတယ္.. စီနီယာအစ္ကိုၾကီးေတြစုၿပီး Mr. Cupid ဆိုတဲ႔ဆိုင္ေလးေတာင္ဖြင္႔လိုက္ေသးတယ္.. သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး.. သူငယ္ခ်င္းေတြဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးထင္ရဲ႕.. ဆက္မလုပ္ေတာ႔ဘူးေလ.. တိုးလာတဲ႔ဆိုင္ေတြထဲက စံုစံုလင္လင္ေလးေရာင္းတာက မဟာႏြယ္ဆိုတဲ႔ဆိုင္ေလးပါ.. တရုတ္ဟင္းေတြပါမွာလို႔ရတယ္.. ေစ်းေတာ႔နည္းနည္းပိုတာေပါ႔.. စမူဆာတို႔ အီၾကာေကြးတို႔ ရတတ္လို႔ မနက္စာစားလို႔ေကာင္းတဲ႔ဆိုင္ပါ..

ကြၽန္မတို႔အေဆာင္ေရွ႕မွာလဲ ၿပည္႔၀ဆိုတဲ႔ထမင္းဆိုင္ေလးရွိတယ္.. စစခ်င္းေတာ႔ ေမာင္ႏွမတေတြစုၿပီးလုပ္ၾကတာ.. ဟင္းခ်က္သိပ္မေကာင္းလို႔ သိပ္မစားၿဖစ္ဘူး.. ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ဆီကေနဆိုင္ကိုၿပန္၀ယ္လိုက္တဲ႔ အန္တီအိက ဟင္းခ်က္ေကာင္းတာမို႔ ဒုတိယႏွစ္တႏွစ္လံုး ၿပည္႔၀ကိုပဲ အားေပးၿဖစ္တယ္.. ေန႔လည္စာစားတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြတအုပ္ၾကီး ၿပည္႔၀ကိုခ်ီတက္ၾကတာေပါ႔.. ေန႔ခင္းဘက္အတန္းလစ္ၿပီး ကန္တင္းသြားၿဖစ္ရင္ေတာ႔ အဘဆိုင္မွာ ရခိုင္မုန္႔တီေလးေသာက္ လဖက္သုပ္ေလးစား... ဂစ္တာတီးေပးတဲ႔သူရွိရင္ သီခ်င္းေလးဘာေလး လိုက္ေအာ္ေပါ႔.. စာၾကည္႔တိုက္ကယူလာတဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္ထဲ ေခါင္းစိုက္ေနၿဖစ္တာက ပိုမ်ားပါတယ္.. ေရေႏြးၾကမ္းေတြ တအိုးၿပီးတအိုးၿဖည္႔ခိုင္းလဲ မၿငိဳၿငင္တတ္ၾကပါဘူး.. ေန႔ခင္းဘက္ သီအိုရီခ်ိန္မ်ားဆို တတန္းလံုးနီးပါး ကန္တင္းေရာက္ေနတတ္လို႔ ကန္တင္းမွာရိုးေကာလ္လိုက္ေကာက္ရမတတ္ပဲ..

ေက်ာင္းကန္တင္းကမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူခဏခဏထိုင္ၿဖစ္တဲ႔ ဆိုင္ေလးလဲရွိေသးတယ္.. သကၤန္းကြၽန္း ဘ၀ၿမင္႔မွတ္တိုင္က လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေပါ႔.. ဒီဂ်စ္တယ္ဆရာၾကီး ဦးခင္ေဌးဆီမွာ သင္တန္းတက္ၾကရင္း သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးရင္ အိမ္တန္းမၿပန္ဘဲ လဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တတ္ၾကတာေလ.. မိန္းကေလးကေတာ႔ ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းေပါ႔.. ဆိုင္နာမည္ေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး.. ေပါ႔ဆိမ္႔တစ္ခြက္နဲ႔ ေန၀င္ခဲ႔တဲ႔ညေနခင္းေတြ ကြၽန္မဘ၀မွာအမ်ားၾကီးပါပဲ.. ၿခင္စာေကြၽး ေသြးလွဴပြဲေလးလို႔လဲ ေၿပာရင္ရသေပါ႔ေလ.. စမ္းေခ်ာင္းလမ္းထဲက အိမ္မဲမုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေလးကလဲ ကြၽန္မတို႔တေတြရဲ႕ ဆံုမွတ္ၿဖစ္ခဲ႔ဖူးေသးတယ္.. ဟင္းရည္က်ဲက်ဲနဲ႔ ငရုတ္ေကာင္းနဲ႔ေမႊးေမႊးေလးမို႔ ကြၽန္မအရမ္းၾကိဳက္တဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးေပါ႔.. က်ဴရွင္မသြားခင္ အၿမဲတမ္းစားေနက်..

ခု စလံုးမွ အလုပ္လုပ္ေနေတာ႔လဲ ကြၽန္မတို႔သေဘၤာက်င္းက ဘယ္ေနရာ ဘာစားေသာက္ဆိုင္နဲ႔မွ မနီးတာမို႔ ရံုးကန္တင္းမွာပဲ ေန႔စဥ္စားရပါတယ္.. တရုတ္ဆိုင္တဆိုင္ ကုလားဆိုင္တစ္ဆိုင္နဲ႔ အေအးေတြ အသီးေတြေရာင္းတာကတစ္ဆိုင္... မနက္အေစာၾကီးတက္ရတဲ႔အလုပ္ဆိုေတာ႔ မနက္စာကိုလဲ ရံုးေရာက္မွပဲ စားရတာေပါ႔.. ကုလားဆိုင္ကေတာ႔ မနက္တိုင္း ပလာတာ ဗယာေၾကာ္ မတ္ပဲေၾကာ္ မုန္႔ေပါင္းေတြေရာင္းတယ္.. ကုလားေတြမ်ား ဘာလာလာပဲဟင္းေလးစမ္းၿပီး ၾကိတ္ပစ္လိုက္ေတာ႔တာကိုး.. တခါတေလေတာ႔ ကုလားဆိုင္ကစားၿဖစ္တယ္.. အၿမဲတမ္းေတာ႔ မစားႏိုင္ဘူး.. ေခြၽးနံ႔ကပါ မဆလာနံ႔ထြက္လာတယ္ထင္ရေအာင္ အနံ႔ၿပင္းလြန္းလို႔.. အမ်ားဆံုးစားတာကေတာ႔ တရုတ္ၾကီးဆီကပါ.. မနက္စာဆိုရင္ ပံုမွန္ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြအၿပင္ တေန႔တမ်ိဳး စပါယ္ရွယ္ေလးေတြရွိတယ္.. Fish Ball Mee တို႔ Mee Rebus တို႔ Laksa တို႔ Wanton Mee တို႔ေပါ႔.. ေန႔လည္စာဆိုရင္လဲ ဟင္းခ်က္မဆိုးဘူးေၿပာရမယ္.. အရသာေလးဘာေလးရွိေသးတယ္.. စလံုးထမင္းဆိုင္ေတြက ဟင္းေတြအေၾကာင္း စားဖူးသူတိုင္းသိပါတယ္.. သူတို႔လို အရသာမရွိေအာင္ခ်က္ၿပပါဆို ကြၽန္မမခ်က္တတ္ဘူး တကယ္.. ဘာအရသာမွကိုမရွိတာ.. ဗမာပါးစပ္နဲ႔ေတာ႔ တလြဲမွ တကယ္႔ကိုတလြဲပဲ.. ရံုးကန္တင္းကဆိုင္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးစားေကာင္းတယ္.. ကံေကာင္းတယ္ဆိုရမွာေပါ႔.. စားမေကာင္းလဲ ဘာမွမရွိေတာ႔ သူ႔ဆီမွာပဲစားရမွာကိုး..

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး.. ရံုးကန္တင္းမွာထိုင္ရင္း ေက်ာင္းကန္တင္းကိုသတိရမိသြားတာနဲ႔ စိတ္ထဲရွိရာခ်ေရးလိုက္မိပါတယ္..