ည

အဲဒီညကေပါ႔...
ငါ႔ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြဟာ
နာရီလက္တံေတြကို
တေရြ႕ေရြ႕ခိုစီးေနခဲ႔တယ္...

ဒီဂရီသံုးရာ႔ေၿခာက္ဆယ္ကို
အၾကိမ္ၾကိမ္လွည္႔ပတ္မိတာနဲ႔အမွ်
ငါ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နံရံေတြလည္း
တစတစၿပိဳက်ခဲ႔ရေပါ႔...

အလင္းေရာင္ကိုတမ္းတစြာနဲ႔
ေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔မိေတာ႔
ၿဖဴဆုတ္ဆုတ္မ်က္ႏွာၾကက္က
ငါ႔ကို ေလွာင္ရယ္ေနတယ္...

ေၾသာ္...
နံရံေၿခာက္ခုရဲ႕ၾကား
ငါတစ္ေယာက္တည္းပါလား...

ငါ႔နံေဘးမွာေတာ႔
ဆြံ႕အေနတဲ႔
တယ္လီဖုန္းေလးကလြဲလို႔...........