ဆရာမခင်ခင်ထူးရဲ့ပန်းကြာဝတ်မှုံနဲ့ ဆရာဇင်ယော်ရဲ့ပန်းကြာဝတ်မှုံ

(ရုပ်ရှင်ပညာကို စိုးစဉ်းမျှနားမလည်သောသူ ပန်းကြာဝတ်မှုံစာအုပ်ကို အရမ်းနှစ်ခြိုက်မိသူတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ခံစားမှုသာ ဖြစ်ပါတယ်..)

ပန်းကြာဝတ်မှုံဝတ္ထုကို မေမေပို့ပေးလို့ လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လာက်ကမှ ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တာ.. ဖတ်ရတာ အရသာရှိလွန်းလို့ အစကနေအဆုံး ဘယ်နှစ်ခေါက်မှန်းမသိ ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်.. လရောင်ကိုကျွန်မချစ်သည် ကစလို့.. ၂၁မိုင်ကိုကျော်လျှင်လဝန်းကိုမြင်ရပြီအထိ အလွတ်ရမတတ်ကို စွဲလန်းခဲ့တာပေါ့.. သီရိမေရဲ့သူငယ်ချင်းတွေကို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေအလား ရင်းနှီးနေခဲ့တယ်.. ထွေးထွေးသိန်းရဲ့ဟာသတွေ၊ ခင်ခင့်ရဲ့ဘဝအမောတွေ၊ နွယ်နွယ်တင်ရဲ့ ကံမကောင်းတဲ့အချစ်၊ အုံ့မှိုင်းရီဆိုတဲ့စိုးစိုးမော်၊ ခင်ဖို့ကောင်းတဲ့ကိုတိုးကြီး.. အားလုံးက ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေပေါ့.. အောင့်အပေါ် အားမလိုအားမရဖြစ်ရတာကလဲ အထပ်ထပ်ပြန်ဖတ်ရင်းနဲ့တောင် ရိုးမသွားတဲ့ခံစားချက်..

ဒီဝတ္ထုကို ရုပ်ရှင်ရိုက်တယ်ကြားတော့ ကိုယ်ရင်ခုန်မိတယ်.. ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲက သူငယ်ချင်းတွေကို အသက်ထင်ရှား မြင်ရတော့မှာကိုး.. ကိုယ်ချစ်တဲ့သက်မွန်မြင့်က သီရိမေတဲ့.. သက်မွန်က အညာသူနဲ့မတူလှပေမယ့် သီရိမေတော့ဖြစ်မှာပါလို့ ကြိုတွေးထားလိုက်တယ်.. အောင့်နေရာမှာ နိုင်းနိုင်းဆိုတော့ စိတ်ထဲတမျိုးပဲ.. ကိုယ်တွေးထားတဲ့အောင်က နိုင်းနိုင်းနဲ့ မတူဘူးလေ.. ဒါပေမယ့် သူလဲသရုပ်ဆောင်ကောင်းသူတစ်ယောက်မို့ ကြည့်လို့ကောင်းမယ်ဆိုတာတော့ ယုံထားပြီးသားပါ..

ပြီးခဲ့တဲ့စနေက ဆရာဇင်ယော်ရဲ့ပန်းကြာဝတ်မှုံကို သွားရောက်ခံစားဖြစ်တယ်.. ရှုခင်းကောင်းကောင်း အရုပ်ကောင်းကောင်း အသံကောင်းကောင်းနဲ့မို့ ကြည့်လို့ကောင်းတာတော့အမှန်ပဲ.. သက်မွန်ရော နိုင်းနိုင်းရောလဲ သရုပ်ဆောင်ကောင်းကြပါတယ်.. ဒါပေမယ့် ကိုယ်အားမရဘူး.. ကိုယ်သိပ်နှစ်သက်ခဲ့တဲ့ ၀တ္ထုလေးက အသက်ဝင်မလာခဲ့သလိုပဲ.. ရုပ်ရှင်ဆိုတာ စာအုပ်ထဲကကအတိုင်း ရိုက်လို့မဖြစ်မှန်းတော့ ကိုယ်နားလည်ပါတယ်.. အချိန်ကန့်သတ်ချက်ကြောင့် ဖြတ်ပစ်လိုက်ရတာတွေလဲ ပါမှာပေါ့.. သီရိမေသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စရိုက်တွေကလဲ မပေါ်လွင်လှဘူး.. ထားပါလေ.. သူတို့က အဓိကမှမဟုတ်ဘဲ.. ဒါပေမယ့်အောင့်စရိုက်ကလဲ ပေါ့ပျက်ပျက်ကြီးဖြစ်နေတယ်.. အထူးသဖြင့် မောင်မယ်သစ်လွင် ကြိုဆိုပွဲမှာ အောင်သီချင်းဆိုပြီး စောင်းတီးအပြီး ကောင်မလေးတွေ လက်မှတ်ဝိုင်းထိုးခိုင်းတဲ့အခန်းက ကြောင်တောင်တောင်နဲ့.. သဘာဝမကျဘူးထင်မိတယ်.. ၀တ္ထုထဲကအောင်က လျှို့ဝှက်ချက်တွေနဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသလောက် ရုပ်ရှင်ထဲကအောင်က တွေဝေမှုတွေနဲ့ မပြတ်သားတဲ့သူဖြစ်နေတယ်.. ကိုယ့်အမြင်သက်သက်ပါ..

ဆရာမခင်ခင်ထူးရဲ့ သီရိမေက လရောင်ကိုချစ်တဲ့မိန်းကလေး.. လရဲ့ဆွဲငင်အားက ဒီရေတွေကိုတောင် ဆွဲတင်နိုင်မှတော့ မေ့လောက်တော့ အသာလေးပေါ့လို့ အောင်ကတောင် မှတ်ချက်ပြုရတာ.. လခွဲတစ်ကြိမ် လရောင်ကိုမျှော်တတ်တဲ့မိန်းကလေး... အောင်ရဲ့မထိခလုတ်ထိခလုတ် စကားလေးတွေကြောင့် တိတ်တခိုးရင်ခုန်နေရသူ.. လရောင်ကိုမျှော်ပြီး ပွင့်ရတဲ့ ပန်းကြာဝတ်မှုံ.. ၀တ္ထုထဲမှာက သီရိမေရဲ့အတွေးတွေ မျှော်လင့်ချက်တွေကို ရေးပြလို့ကောင်းပေမယ့် ရုပ်ရှင်ရိုက်ဖို့ကြတော့ ဘယ်လွယ်မလဲနော်.. သက်မွန်က သရုပ်ဆောင်ကောင်းပါတယ်..

ကဗျာတွေစာတွေရွတ်ကြတဲ့အခန်းဆို ရယ်စရာကြီးဖြစ်နေတာ.. စာအုပ်ထဲရေးတော့သာ ဖတ်လို့ကောင်း ခံစားလို့ကောင်းတာလေ.. ရုပ်ရှင်ထဲကျ တမျိုးကြီးပဲ... အောင်နဲ့မေ ပြန်ဆုံကြတဲ့အခန်းဆို "ငိုတာကတော့ မေကဦးပါတယ်မေရယ်" လည်းဆိုရော ဝါးခနဲ ဝိုင်းရယ်ကြတာပဲ.. စာအုပ်ထဲတုန်းက မျက်ရည်လေးလည်ပြီး ဖတ်ရတာလေ.. 

ကိုယ်ကြိုက်တဲ့စာအုပ်တွေဆို ရုပ်ရှင်ဖြစ်မလာစေချင်ဘူး.. စာအုပ်ထဲကဇာတ်ကောင်တွေကို ကိုယ့်အတွေးထဲကပုံရိပ်တွေအတိုင်းသာ ဆက်လက်ရှင်သန်နေစေချင်တာ.. အတွေးတွေနဲ့ လွင့်မြောနေရတာကပဲ ပိုအရသာရှိလို့ပါ..

(လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၁နှစ်က draft ထဲကျန်နေတာလေး)